คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 330/2499

อันจะเป็นความผิดฐานรับของโจรนั้นต้องประกอบด้วยองค์สำคัญว่าของซึ่งได้รับไว้เป็นของที่ได้มาด้วยการกระทำผิดต่อ ก.ม.เมื่อทางพิจารณาไม่ได้ความว่ากระบือของกลางเป็นของที่ได้มาจากการกระทำผิด ก.ม.คือถูกลักมาดังฟ้องแล้วก็ย่อมลงโทษจำเลยฐานรับของโจรหาได้ไม่.

โจทก์ฟ้องว่าจำเลยกับพวกลักหรือรับกระบือไว้โดยรู้ว่าเป็นของร้ายได้มาจากการกระทำผิด ก.ม.ขอให้ลงโทษ จำเลยให้การปฏิเสธ

ศาลชั้นต้นเห็นว่าข้อหาฐานลักทรัพย์โจทก์ไม่มีประจักษ์พยานหรือพยานแวดล้อมที่จะชี้ผิดในข้อนี้ ส่วนข้อหาฐานรับของโจรนั้นพฤติการณ์ทั้งหลายยังไม่เพียงพอจะอนุมานเป็นพิรุธว่าจำเลยได้กระบือของกลางโดยรู้ว่าเป็นของร้ายผิด ก.ม. จึงยกฟ้อง

โจทก์อุทธรณ์ ศาลอุทธรณ์พิพากษากลับจำคุกจำเลย ๑ ปี ๖ เดือน ตาม ม.๓๒๑

จำเลยฎีกา

ศาลฎีกาวินิจฉัยว่าในกรณีที่จะเป็นความผิดฐานรับของโจรนั้น จะต้องประกอบด้วยองค์สำคัญว่า ของซึ่งรับไว้เป็นของที่ได้มาด้วยการกระทำผิดต่อ ก.ม. คดีนี้ตามฟ้องของโจทก์แสดงว่ากระบือรายนี้ถูกลักไปอันเป็นความผิดต่อ ก.ม. แต่ทางพิจารณาไม่ได้ความเสียเลยว่ากระบือรายนี้เป็นของที่ได้มาจากการกระทำความผิดต่อ ก.ม. ตามฟ้องของโจทก์คือถูกลักมา จึงลงโทษจำเลยฐานรับของโจรไม่ได้

จึงพิพากษากลับให้ยกฟ้อง.