คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 3303/2531

ในคดีฉ้อโกงตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 344 พนักงานอัยการไม่มีอำนาจที่จะขอให้จำเลยใช้ค่าแรงงานหรือค่าจ้างที่จำเลยยังไม่จ่ายแก่ผู้เสียหายตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญามาตรา 43 เพราะค่าแรงงานหรือค่าจ้างไม่ใช่ทรัพย์สินที่ผู้เสียหายสูญเสียไป เนื่องจากการกระทำผิดของจำเลย แต่เป็นเรื่องที่ผู้เสียหายชอบที่จะไปฟ้องบังคับให้จำเลยชดใช้ในทางแพ่ง.

โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 344 และให้จำเลยจ่ายค่าแรงงานแก่ผู้เสียหายทั้ง 12 คน เป็นเงิน 29,100บาท

จำเลยให้การรับสารภาพ

ศาลชั้นต้นพิพากษาว่า จำเลยมีความผิดตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา344 จำเลยให้การรับสารภาพ ลดโทษให้กึ่งหนึ่ง ตามมาตรา 78 จำคุก8 เดือน ให้ยกคำขอให้จำเลยจ่ายค่าแรงงานแก่ผู้เสียหาย

โจทก์อุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน

โจทก์ฎีกา

ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า ในชั้นนี้คงมีปัญหาตามที่โจทก์ฎีกาเพียงว่าโจทก์มีอำนาจเรียกราคาค่าแรงงานแทนผู้เสียหายทั้ง12 คน ตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 43 หรือไม่ พิเคราะห์แล้วเห็นว่า ค่าแรงงานหรือค่าจ้างไม่ใช่ทรัพย์สืนิที่ผู้เสียหายสูญเสียไปเนื่องจากการกระทำผิดของจำเลย แต่เป็นเรื่องที่ผู้เสียหายชอบที่จะไปฟ้องบังคับให้จำเลยชดใช้ในทางแพ่งต่างหาก พนักงานอัยการซึ่งเป็นโจทก์ในคดีนี้จ่ึงไม่มีอำนาจที่จะขอให้จำเลยใช้ค่าแรงงานหรือค่าจ้างที่จำ่เลยยังไม่จ่ายแก่ผู้เสียหายได้ตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 43

พิพากษายืน.