คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 332/2485

ฟ้องโจทก์กล่าวว่าจำเลยลักทรัพย์ระหว่างวันที่ 15 ถึง 16 กันยายน เวลาใดไม่ปรากฏจำเลยรับว่าได้ลักทรัพย์เวลากลางคืน ลงโทษฐานลักทรัพย์ในเวลากลางคืนได้ ไม่เกินคำฟ้อง

ฟ้องขอให้ลงโทษตามาตรา 293 โดยไม่ระบุวาข้อใด ไม่เป็นฟ้องเคลือบคลุม.

ฟ้องโจทก์ว่าระหว่างวันที่ ๑๕ ถึง ๑๖ กันยายน ๒๔๘๔ เวลาใดไม่ปรากฏ จำเลยได้ลักทรัพย์ของนายดินไป ขอให้ลงโทษตามกฎหมายอาญามาตรา ๒๘๘,๒๙๓

จำเลยรับว่าได้ลักทรัพย์ไปจริงในเวลากลางคืน

ศาลชั้นต้นและศาลอุทธรณ์พิพากษาต้องกันว่าโจทก์ไม่เจาะจงแน่นอนจะให้ลงโทษจำเลยฐานลักทรัพย์ในเวลากลางคืน จึงลงโทษจำเลยตามมาตรา ๒๘๘

โจทก์ฎีกา

ศาลฎีกาเห็นว่า ตามฟ้องของโจทก์เรื่องเวลากระทำผิดได้บรรยายตลอดทั้งเวลากลางวันและกลางคืน และคำขอท้ายฟ้องก็ได้ขอให้ลงโทษตามมาตรา ๒๙๓ ด้วยจึงลงโทษจำเลยฐานลักทรัพย์ในเวลาค่ำคืนได้ไม่ผิดหรือเกินคำฟ้อง ส่วนการที่โจทก์ไม่ได้ระบุว่ามาตรา ๒๙๓ ข้อใดนั้น ก็ไม่พอให้ถือว่าเป็นฟ้องเคลือบคลุม จึงพิพากษาแก้ให้ลงโทษจำเลยตามมาตรา ๒๙๓.