คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 334/2488

จำเลยเป็นผู้ได้รับอนุญาตได้ทำไม้ได้ จำเลยได้ทำการชักลากไม้มาก่อนที่เจ้าพนักงานป่าไม้ได้ดีตีตราอนุญาต โดยจำเลยได้รับคำสั่งอนุญาตด้วยวาจาจากเจ้าพนักงานให้ชักลากไม้มาก่อนแล้วจะตีตราให้ภายหลังซึ่งเป็นวิธีการที่เคยปฏิบัติกันมา ถือว่าจำเลยได้กระทำการไปโดยสุจริต ไม่เป็นบังอาจหรือเจตนาที่จะกระทำความผิดทางอาญา จำเลยจึงไม่ควรรับอาญา ไม้ของกลางไม่ริบ.

โจทก์ฟ้องว่า จำเลยได้รับอนุญาตให้ทำไม้ฉะเพาะต้นหรือท่อนที่เจ้าพนักงานได้ประทับตราอนุญาตให้เท่านั้น แต่จำเลยบังอาจชักลากไม้โดยเจ้าพนักงานไม่ได้ประทับตราอนุญาตให้ชักลากได้ แล้วจำเลยบังอาจแปรรูปไม้ เลื่อยเป็นไม้กระดานโดยไม่ได้รับอนุญาตจากเจ้าพนักงาน ขอให้ลงโทษและริบไม้ของกลาง

จำเลยให้การว่าเจ้าพนักงานป่าไม้สั่งอนุญาตด้วยวาจาให้จำเลยชักลากไม้มาก่อนได้แล้วจะตึตราให้ภายหลังจำเลยกระทำตามคำสั่งโดยสุจริต และเชื่อว่าเป็นคำสั่งชอบด้วยกฎหมาย

ศาลชั้นต้นพิพากษาลงโทษและริบไม้ของกลาง

จำเลยอุทธรณ์ ศาลอุทธรณ์พิพากษายกฟ้อง ไม้ของกลางไม่ริบ

โจทก์ฎีกา

ศาลฎีกาเห็นว่า คดีนี้เจ้าพนักงานป่าไม้ได้ให้อนุญาตด้วยวาจาแก่จำเลยให้กระทำการชักลากไม้มาก่อนได้แล้วจะตีตราอนุญาตให้ภายหลัง ทั้งนี้เพื่อสดวกแก่เจ้าพนักงานป่าไม้เองที่ไม่ต้องเข้าป่าไปตีตราไกล ๆ แม้จำเลยจะไม่รับอนุญาตเป็นลายลักษณ์อักษรและการชักลากไม้ก่อน่อนุญาตจะเป็นการกระทำที่ผิดกฎกระทรวงเกษตรฯ ก็ตามแต่วิธีสั่งอนุญาตด้วยวาจาเป็นวิธีการที่เจ้าพนักงานป่าไม้ในคดีนี้ได้เคยปฏิบัติกันมา ถือว่าจำเลยได้กระทำการไปโดยสุจริต การกระทำของจำเลยจึงไม่เป็นบังอาจหรือเจตนาต่อการกระทำความผิดทางอาญา จำเลยจึงไม่ควรรับอนุญาตตามกฎหมายลักษณะอาญามาตรา ๔๓ พิพากษายกฟ้อง ไม้ของกลางไม่ริบ