คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 34/2530

ประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 193 บัญญัติว่าอุทธรณ์ทุกฉบับต้องระบุข้อเท็จจริงโดยย่อนั้น หมายความถึงข้อเท็จจริงที่คู่ความยกขึ้นอุทธรณ์ ดังนี้ การที่อุทธรณ์ของจำเลยมิได้กล่าวถึงทางพิจารณาที่โจทก์จำเลยนำสืบ จึงหาได้ขัดต่อบทบัญญัติดังกล่าวไม่.

โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยตามพระราชบัญญัติยาเสพติดให้โทษ พ.ศ.2522 มาตรา 4, 7, 17, 69, 102 ประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 83

จำเลยที่ 1 ให้การรับสารภาพ

จำเลยที่ 2 ถึงที่ 5 ให้การปฏิเสธ

ศาลชั้นต้นพิพากษาว่า จำเลยทั้งห้ามีความผิดตามพระราชบัญญัติยาเสพติดให้โทษ พ.ศ. 2522 มาตรา 69 จำคุกคนละ 24 ปี ลดโทษแล้วจำคุกจำเลยที่ 1 มีกำหนด 12 ปี จำคุกจำเลยที่ 2 ที่ 3 และที่ 5 คนละ16 ปี

จำเลยที่ 2 ถึงที่ 5 อุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์พิพากษาแก้เป็นว่า ให้ยกฟ้องโจทก์เฉพาะจำเลยที่ 3และที่ 5

โจทก์และจำเลยที่ 2 ที่ 4 ฎีกา

ศาลฎีกาฟังข้อเท็จจริงว่า จำเลยที่ 2 และที่ 4 ได้ร่วมกระทำผิดกับจำเลยที่ 1 และวินิจฉัยว่า ที่ประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญามาตรา 193 บัญญัติว่า อุทธรณ์ทุกฉบับต้องระบุข้อเท็จจริงโดยย่อนั้น หมายความถึงข้อเท็จจริงที่คู่ความยกขึ้นอุทธรณ์ การที่อุทธรณ์ของจำเลยมิได้กล่าวถึงทางพิจารณาที่โจทก์จำเลยนำสืบจึงหาได้ขัดต่อบทบัญญัติดังกล่าวไม่

พิพากษายืน.