คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 3439/2529

คำเบิกความที่เป็นข้อสำคัญในการพิจารณาคดีว่าโจทก์กระทำความผิดต่อพระราชบัญญัติว่าด้วยความผิดอันเกิดจากการใช้เช็คหรือไม่ อยู่ที่ว่าโจทก์ออกเช็คโดยมีเจตนาจะไม่ให้มีการใช้เงินตามเช็คหรือไม่มิได้ อยู่ที่ว่าเช็คที่จำเลยฟ้องเป็นคดีอาญานั้น มีการชำระหนี้กันบางส่วนตามเช็คนั้นหรือไม่ แม้คำเบิกความของจำเลยที่ว่าซื้อรถแทรกเตอร์จากโจทก์ 1 คัน ราคา 210,000 บาท และได้ชำระด้วยเงินสดให้โจทก์จะเป็นความเท็จ ความจริง เมื่อจำเลยนำเช็คที่โจทก์ออกให้ไปขึ้นเงินไม่ได้ โจทก์จำเลยได้ประนีประนอมยอมความกันโดยโจทก์เอารถแทรกเตอร์ของโจทก์ตีใช้หนี้ให้จำเลยบางส่วนเป็นเงิน 210,000 บาท ดังฟ้อง ก็มิใช่คำเบิกความอันเป็นเท็จที่เป็นข้อสำคัญในคดีตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 177

โจทก์ฟ้องและแก้ฟ้องว่า จำเลยได้ฟ้องโจทก์เป็นคดีอาญาว่าโจทก์ออกเช็คสั่งจ่ายเงินจำนวน ๕๘๓,๒๓๗ บาท แก่จำเลยเป็นการชำระหนี้ ด้วยเจตนาจะไม่ให้มีการใช้เงินตามเช็ค และออกเช็คโดยขณะที่ออกเช็คไม่มีเงินอยู่ในบัญชีอันจะพึงให้ใช้เงินได้ และจำเลยได้นำเอาความที่รู้อยู่ว่าเป็นเท็จและเป็นข้อสำคัญในการพิจารณาคดีดังกล่าวมาเบิกความต่อศาลใจความว่าจำเลยซื้อรถแทรกเตอร์จากโจทก์ ๑ คัน เป็นเงิน ๒๑๐,๐๐๐ บาท ได้ชำระเงินสดให้โจทก์ ซึ่งเป็นความเท็จ ความจริง โจทก์จำเลยประนีประนอมกันว่าให้โจทก์เอารถแทรกเตอร์ตีใช้หนี้ตามเช็คดังกล่าวบางส่วนเป็นเงิน ๒๑๐,๐๐๐ บาท ส่วนที่เหลือให้โจทก์ใช้ใน ๑ เดือน โจทก์กับจำเลยจะไม่เอาความผิดทางอาญาเกี่ยวกับเช็คนั้น แต่โจทก์หาเงินใช้หนี้จำเลยไม่ทัน จำเลยจึงนำเช็คนั้นมาฟ้องโจทก์เป็นคดีอาญาและเบิกความดังกล่าวต่อศาล ทำให้โจทก์ได้รับความเสียหาย ขอให้ลงโทษตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา ๑๗๗, ๕๙

ศาลชั้นต้นไต่สวนมูลฟ้องแล้วเห็นว่า ข้อสำคัญในคดีอาญาข้อหาออกเช็คโดยเจตนาที่จะไม่ให้มีการใช้เงินตามเช็คมีว่า โจทก์ออกเช็คตามฟ้องจริงหรือไม่และออกเช็คโดยเจตนาจะไม่ให้มีการใช้เงินตามเช็คหรือไม่ ที่โจทก์นำรถแทรกเตอร์ตีราคาใช้หนี้ให้แก่จำเลยบางส่วนนั้นเป็นการชำระหนี้ที่มีผลผูกพันในทางแพ่ง มิใช่ข้อสำคัญในการพิจารณาคดีอาญาที่จำเลยฟ้องแต่อย่างใด การกระทำของจำเลยไม่มีมูลความผิดตามที่โจทก์ฟ้อง พิพากษายกฟ้อง

โจทก์อุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์ พิพากษายืน

โจทก์ฎีกา

ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า คำเบิกความที่เป็นข้อสำคัญในการพิจารณาคดีว่าโจทก์กระทำความผิดต่อพระราชบัญญัติว่าด้วยความผิดอันเกิดจากการใช้เช็คหรือไม่อยู่ที่ว่าโจทก์ออกเช็คโดยเจตนาที่จะไม่ให้มีการใช้เงินตามเช็คหรือไม่ มิได้อยู่ที่ว่าเช็คที่จำเลยฟ้องเป็นคดีอาญานั้นมีการชำระหนี้บางส่วนตามเช็คนั้นหรือไม่ แม้คำเบิกความของจำเลยจะเป็นความเท็จดังฟ้อง ก็ไม่ใช่คำเบิกความอันเป็นเท็จที่เป็นข้อสำคัญในคดีตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา ๑๗๗ คดีโจทก์ไม่มีมูลความผิดดังฟ้อง

พิพากษายืน