คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 345/2495

โจทก์ฟ้องขอให้ศาลขับไล

จำเลยออกจากห้องเช่าของโจทก์ศาลพิพากษายกฟ้องโดยอาศัยเหตุว่าฟ้องของโจทก์ไม่กล่าวอ้างถึงเหตุใดเหตุหนึ่ง ทีทำให้โจทก์มีสิทธิฟ้องขับไล่ โจทก์จึงมาฟ้องใหม่อ้างว่า จำเลยผิดสัญญาเช่าโดยเอาห้องไปให้เช่าช่วง ขอให้ขับไล่

ดังนี้ ไม่เป็นฟ้องซ้ำ ตาม ป.ม.วิ.แพ่งมาตรา 148

โจทก์ฟ้องขอให้ขับไล่จำเลยและบริวารออกจากห้องของโจทก์ โดยว่าจำเลยผิดสัญญาและให้เช่าช่วง

จำเลยปฏิเสธว่ามิได้ผิดสัญญา และต่อสู้ว่ฟ้องซ้ำ

ศาลชั้นต้นพิพากษาให้ขับไล่จำเลยทั้ง ๓ และ บริวารออกจากห้องพิพาท

จำเลยที่ ๑ - ๓ อุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน

จำเลยที่ ๑ - ๓ ฎีกา

ศาลฎีกาตรวจประชุมปรึกษาคดีแล้ว ข้อที่ว่าฟ้องซ้ไนั้น เห็นว่าไม่เป็นการฟ้องซ้ำ เพราะในคดีก่อนศาลพิพากษายกฟ้องโดยอาศัยเหตุว่าฟ้องของโจทก์ ไม่กล่าวอ้างถึงเหตุเหตุเหนึ่งที่ทำให้โจทก์มีสิทธิฟ้องขับไล่จำเลยได้ตามกฎหมาย ซึ่งเป็นคนละประเด็นและคนละเหตุกับฟ้องคดีนี้

ฯลฯ ฯลฯ ฯลฯ

จึงพร้อมกันพิพากษายืน