คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 346/2472

การวินิจฉัยคำพะยานในท้องสำนวนว่าจะรับฟังได้หรือไม่นั้น เปนข้อเท็จจริง ฎีกาไม่ได้ บาดแผลอย่างไรเรียกว่าสาหัสหรือไม่สาหัสเปนข้อกฎหมาย แต่ต้องได้ยกขึ้นโต้เถียงกันในชั้นศาลล่างจึงจะฎีกาได้

คดีนี้ศาลเดิมแลศาลอุทธรณ์ตัดสินว่าจำเลยเอามีดฟัน ง.ถูกแก้มขวากว้าง ๑ กระเบียด ยาว ๑ นิ้ว ลึก ๒ กระเบียดรูปหน้าเสียโฉมให้ลงโทษจำคุกจำเลย ๓ ปีตาม ม.๒๕๖

จำเลยฎีกาว่า ๑ .พะยานโจทก์ให้การกลับไปกลับมาในชั้นอำเภอแลแตกต่างกันในชั้นศาลนั้น จะควรรับฟังได้หรือไม่ ๒. บาดแผลอย่างไรจึงเรียกว่าทำให้ถึงรูปหน้าเสียโฉม ซึ่งนับว่าเปนบาดแผลสาหัสตาม ม.๒๕๖ ข้อ ๖

ศาลฎีกาเห็นว่า ฎีกาของจำเลยข้อ ๑ เปนปัญหาข้อเท็จจริง ฎีกาไม่ได้ ในข้อ ๒ เปนปัญหากฎหมาย แต่จำเลยมิได้ยกขึ้นโต้เถียงมาตั้งแต่ชั้นศาลล่าง จึงไม่มีประเด็นที่ศาลฎีกาจะต้องวินิจฉัย ให้ยกฎีกาจำเลยเสีย