คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 3468/2529

ศาลชั้นต้นวินิจฉัยว่า โจทก์ร่วมมิได้เข้าเกี่ยวข้องกับการรับซื้อข้าวเปลือกจากเกษตรกรร่วมกับองค์การตลาดเพื่อการเกษตรแต่องค์การตลาดเพื่อการเกษตรเป็นผู้ซื้อข้าวเปลือกและชำระราคาเอง โจทก์ร่วมจึงไม่ใช่เจ้าของกรรมสิทธิ์ในข้าวเปลือกที่รับซื้อ โจทก์ร่วมอุทธรณ์โดยอ้างเป็นข้อกฎหมายว่าตามคำฟ้องมิได้เกี่ยวข้องกับองค์การตลาดเพื่อการเกษตรและพยานโจทก์ก็เบิกความว่าจำเลยเอาข้าวเปลือกของโจทก์ร่วม ไปขายแล้วยักยอกเอาเงินที่ขายได้ไป ศาลจึงไม่จำต้องวินิจฉัยว่าโจทก์ร่วมได้เข้าร่วมกับองค์การตลาดเพื่อการเกษตรรับซื้อข้าวเปลือกหรือไม่ ดังนี้ อุทธรณ์ของโจทก์ร่วมเป็นการมุ่งประสงค์ที่จะไม่ให้ศาลชั้นต้นรับฟังข้อเท็จจริงตามที่ปรากฏจากพยานหลักฐานในสำนวนเพื่อที่จะให้ศาลฟังว่าโจทก์ร่วมมีกรรมสิทธิ์ในข้าวเปลือกพิพาทอันเป็นการโต้เถียงดุลพินิจในการรับฟังพยานหลักฐาน จึงเป็นอุทธรณ์ในปัญหาข้อเท็จจริงมิใช่ข้อกฎหมาย

โจทก์ฟ้องว่า จำเลยเบียดบังยักยอกข้าวเปลือกจำนวน 244 เกวียน ของบริษัท วี.วี.เอส.การข้าว จำกัด ไปโดยทุจริต ขอให้ลงโทษตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 352

จำเลยให้การปฏิเสธ

ระหว่างพิจารณา บริษัท วี.วี.เอส การข้าว จำกัด ขอเข้าเป็นโจทก์ร่วม ศาลอนุญาต

ศาลชั้นต้นวินิจฉัยว่าโจทก์ร่วมมิใช่เจ้าของกรรมสิทธิ์ในข้าวเปลือกพิพาทจึงไม่ใช่ผู้เสียหาย ไม่มีอำนาจฟ้อง ให้ยกฟ้อง

โจทก์ร่วมอุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์วินิจฉัยว่าเป็นอุทธรณ์ในปัญหาข้อเท็จจริงให้ยกอุทธรณ์

โจทก์ร่วมฎีกา

ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า ในชั้นอุทธรณ์โจทก์ร่วมอุทธรณ์ว่า ตามคำฟ้องมิได้เกี่ยวข้องกับองค์การตลาดเพื่อการเกษตรและพยานโจทก์ก็เบิกความว่าจำเลยเอาข้าวเปลือกของโจทก์ร่วมไปขายแล้วยักยอกเอาเงินที่ขายได้ไป ศาลจึงไม่จำต้องวินิจฉัยว่าโจทก์ร่วมได้เข้าร่วมกับองค์การตลาดเพื่อการเกษตรรับซื้อข้าวเปลือกหรือไม่ เห็นว่า ศาลชั้นต้นวินิจฉัยข้อเท็จจริงจากพยานหลักฐานในสำนวน แล้วเห็นว่าโจทก์ร่วมมิได้เข้าเกี่ยวข้องกับการรับซื้อข้าวเปลือกจากเกษตรกรร่วมกับองค์การตลาดเพื่อการเกษตร แต่องค์การตลาดเพื่อการเกษตรเป็นผู้ซื้อข้าวเปลือกและชำระราคาเอง โจทก์ร่วมจึงมิใช่เจ้าของกรรมสิทธิ์ในข้าวเปลือกที่รับซื้อ ดังนั้น อุทธรณ์ของโจทก์ร่วมที่อ้างว่าเป็นปัญหาข้อกฎหมายจึงเป็นการมุ่งประสงค์ที่จะไม่ให้ศาลชั้นต้นรับฟังข้อเท็จจริงตามที่ปรากฏจากพยานหลักฐานในสำนวนเพื่อที่จะให้ศาลฟังว่าโจทก์ร่วมมีกรรมสิทธิ์ในข้าวเปลือกพิพาทอันเป็นการโต้เถียงดุลพินิจในการรับฟังพยานหลักฐานของศาล จึงเป็นอุทธรณ์ในปัญหาข้อเท็จจริงมิใช่ข้อกฎหมาย

พิพากษายืน