คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 355/2474

ไม้เครื่องเกวียนก็ต้องเสียค่าภาคหลวง จำเลยมีไม้ซึ่งต้องเสียค่าภาคหลวงไว้ โดยมีมูลเหตุแห่งสงสัยว่าจะได้มาโดยไม่สุจริตดังนี้เจ้าพนักงานมีอำนาจที่ส่งอำเภอไต่สวนได้

ปัญหากฎหมาย

ได้ความว่า โจทก์นำไม้ประคู่เครื่องเกวียนมา แลขอใบเบิกล่องต่อเจ้าพนักงาน โจทก์ไม่มีใบอนุญาตตัดไม้แลนำผู้ขายไม้รายนี้มาให้เจ้าพนักงานไม่ได้ จำเลยซึ่งเป็นเจ้าพนักงานจึงส่งตัว โจทก์ให้อำเภอไต่สวน อำเภอขังโจทก์ไว้ ๒ วันกับ ๑ คืน ดังนี้ โจทก์จึงขอให้ลงโทษจำเลยตามกฎหมาย

ศาลล่างทั้ง ๒ ตัดสินให้ยกฟ้อง

โจทก์ฎีกาข้อกฎหมายว่า ไม้กำเกวียน ซึ่งได้เปลี่ยนรูปมาจากต้นเดิมแล้ว จำเลยไม่มีอำนาจจับกุมไต่สวนโจทก์ ตาม พระราชบัญญัติรักษาป่า พ.ศ.๒๔๕๖

ศาลฎีกาเห็นว่า ตามข้อบังคับวางระเบียบวิธีจัดรักษาป่า พ.ศ.๒๔๕๖ ข้อ ๖ - ๑๑ มีความว่า ไม้หน้าซึ่งเลื่อยหรือถางแล้ว ให้เก็บค่าภาคหลวง ๒ เท่าอัตราไม้กำเกวียนรายนี้จึงอยู่ในอัตราต้องเสียค่าภาคหลวงดังนี้ พฤตติการณ์ของโจทก์มีมูลแห่งความสงสัยไปในทางไม่สุจริต ที่จำเลยส่งโจทก์ให้อำเภอไต่สวนนั้น จึงไม่มีผิด แลตัดสินยืนตามศาลล่าง