คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 356/2474

ปัญหากฎหมาย บาดแผลสาหัสหรือไม่เป็นปัญหากฎหมายคำรับสารภาพว่าได้ฟันจริงนั้นรวมถึงบาดแผลสาหัสด้วยหรือไม่

ได้ความตาม โจทก์ฟ้องแลคำรับของจำเลยกับใบบันทึกของแพทย์ว่าจำเลยทั้ง ๒ คนสมัคร์ใจทำร้ายกัยโดย ว.มีบาดเจ็บไม่สาหัส ส่วน ป.มีบาดเจ็บสาหัสถึงนิ้วมือขาด ๔ นิ้วดังนี้

ศาลเดิมตัดสินว่า ป.จำเลยมีผิดตาม ม.๒๕๔ ว.มีผิดตาม ม.๒๕๖

ศาลอุทธรณ์ตัดสินแก้ว่าแม้จำเลยจะรับว่าได้มีบาดเจ็บตามฟ้องโจทก์จริงก็ดี ศาลจะต้องพิเคราะห์ว่าบาดแผลสาหัสต้องด้วย ม.๒๕๖ ข้อใด ทั้งไม่ปรากฎว่า ป.ต้องทนทุกขเวทนาแล้วหรือทุพพลภาพอย่างไรจึงให้ ลงโทษ ว.ตามม.๒๕๔

โจทก์ฎีกาเป็นปัญหาตามกฎหมาย

ศาลฎีกาเห็นว่าคำรับของ ว.จำเลยจะฟังว่าได้ทำร้าย ป.มีบาดเจ็บสาหัสหรือไม่เป็นปัญหาข้อกฎหมายเมื่อ ว.รับว่าได้ทำร้าย ป.จริงตามฟ้องแล้ว ต้องฟังว่า ว.รับในข้อบาดเจ็บของ ป.ตามใบบันทึกของแพทย์ด้วยจึงตัดสินแก้ศาลอุทธรณ์ ให้ลงโทษจำเลยตามศาลเดิม