คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 356/2511

เช้าวันเกิดเหตุ ครูได้เก็บเอาไม้กระบอกพลุที่เด็กนักเรียนเล่นมาทำลายและห้ามไม่ให้เล่นต่อไป ตอนหยุดพักกลางวันนักเรียนคนหนึ่งได้เล่นกระบอกพลุที่นอกห้องเรียนไปโดนนัยน์ตานักเรียนอีกคนหนึ่งบอด พฤติการณ์เช่นนี้ครูได้ใช้ระมัดระวังตามสมควรแล้ว เหตุที่เกิดละเมิดเป็นการนอกเหนืออำนาจและวิสัยที่ครูจะดูแลให้ปลอดภัยได้ ครูจึงไม่ต้องรับผิด

มารดาปล่อยให้บุตรเล่นไม้กระบอกพลุที่บ้านและนำไปเล่นที่โรงเรียน จนบุตรมีความชำนาญทำไม้กระบอกพลุให้คนอื่นเล่นได้ แสดงว่ามารดาปล่อยปละละเลยไม่ได้ดูแลหรือห้ามปราม แม้เหตุจะเกิดขึ้นที่โรงเรียนลับหลังมารดาก็ตาม ก็หาทำให้มารดาพ้นความผิดไม่

โจทก์ฟ้องว่า จำเลยที่ ๑ เป็นผู้เยาว์ จำเลยที่ ๒ เป็นมารดาของจำเลยที่ ๑ จำเลยที่ ๒ เป็นมารดาของจำเลยที่ ๑ จำเลยที่ ๓ เป็นครูประจำชั้นของจำเลยที่ ๑

จำเลยที่ ๑ ใช้ไม้พลุทำด้วยไม้ไผ่บรรจุลูกกระดาษเป่ายิงถูกลูกนัยน์ตาข้างขวาของเด็กชายสุวิทย์แตกและตาบอด ทั้งนี้เพราะจำเลยที่ ๒ และ ๓ ไม่ได้ใช้ความระมัดระวังดูแลจำเลยที่ ๑

จำเลยทั้งสองปฏิเสธ

ศาลชั้นต้นพิพากษาให้จำเลยที่ ๑ ชดใช้ค่าเสียหายแก่โจทก์เป็นเงิน ๑๑,๕๐๐ บาท ส่วนจำเลยที่ ๒, ๓ ให้ยกฟ้อง

โจทก์อุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์พิพากษาแก้ ให้จำเลยที่ ๒ รับผิดร่วมกับจำเลยที่ ๑ ส่วนจำเลยที่ ๓ ให้ยกฟ้อง

โจทก์กับจำเลยที่ ๒ ฎีกา

ศาลฎีกาเห็นว่า ข้อเท็จจริงฟังได้ว่า ในตอนเช้าวันเกิดเหตุจำเลยที่ ๓ เห็นเด็กนักเรียนเอากระบอกพลุมาเล่นกัน เกรงว่าจะเกิดอันตราย จึงได้เก็บเอาไปทำลายเสีย และห้ามไม่ให้เล่นต่อไป จำเลยที่ ๑ ใช้กระบอกพลุยิงโจทก์ในเวลาหยุดพักกลางวันและนอกห้องเรียน จึงเห็นได้ว่า จำเลยที่ ๓ ได้ใช้ความระมัดระวังตามสมควรในอันที่จะป้องกันและห้ามปรามมิให้เด็กนักเรียนที่อยู่ในความดูแลเล่นไม้กระบอกพลุซึ่งอาจเป็นอันตรายได้ เหตุละเมิดที่เกิดเป็นการนอกเหนืออำนาจและวิสัยที่จำเลยที่ ๓ จะดูแลให้ปลอดภัยได้

ส่วนจำเลยที่ ๒ ปล่อยให้จำเลยที่ ๑ ซึ่งเป็นบุตรเล่นไม้กระบอกพลุทั้งที่บ้านและโรงเรียนมาก่อนเกิดเหตุละเมิดคดีนี้ จนกระทั่งมีความสามารถทำให้คนอื่นเล่นได้ และได้นำไม้กระบอกพลุจากบ้านไปเล่นที่โรงเรียน แสดงว่าจำเลยที่ ๒ ได้ปล่อยปละละเลยไม่ได้ดูแลหรือห้ามปรามจำเลยที่ ๑ แม้การทำละเมิดของจำเลยที่ ๑ เกิดที่โรงเรียนลับหลังจำเลยที่ ๒ ก็หาทำให้จำเลยที่ ๒ พ้นความรับผิดไม่

พิพากษายืนตามคำพิพากษาศาลอุทธรณ์ ยกฎีกาโจทก์และจำเลยที่ ๒