คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 358/2484

ในเวลาที่ลักทรัพย์มีอาวุธอยู่ด้วยก็ต้องมีผิดตามมาตรา 293(7) โดยไม่ต้องคำนึงถึงว่าผู้ร้ายมีอาวุธไปเพื่อการลักทรัพย์หรือเพื่อเหตุอื่น

ได้ความว่าจำเลยฉุดคร่าเจ้าทุกข์ ทำร้ายร่างกายเจ้าทุกข์ และลักสร้อยคอเจ้าทุกข์ไป

ศาลชั้นต้นลงโทษจำเลย ๓ กะทงตามมาตรา ๒๗๖,๒๕๔,๒๘๘

โจทก์อุทธรณ์ ศาลอุทธรณ์เห็นว่าในการลักทรัพย์นั้นจำเลยมีอาวุธติดตัวไปด้วย แก้ให้ลงโทษ ๓ กะทงตามมาตรา ๒๗๖,๒๕๔,๒๙๓

จำเลยฎีกาว่าจำเลยมีอาวุธไปเนื่องในการฉุดคร่า มิได้มีเจตนามีอาวุธไปเนื่องในการลักทรัพย์

ศาลฎีกาวินิจฉัยว่าความผิดตามมาตรา ๒๙๓(๗) นั้นมิได้มุ่งถึงเขตนาที่จำเลยมีอาวุธไปเพื่อเหตุใดเป็นสำคัญ แต่มุ่งถึงความหวาดเสียวเป็นเกณฑ์ และลักทรัพย์โดยมีอาวุธนั้นอาจทำร้ายเจ้าทรัพย์หรือผู้อื่นขณะลัก หรือเนื่องในการลักได้ จึงพิพากษายืนตามศาลอุทธรณ์