คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 36/2479

อย่างไรเรียกว่าเป็นสัญญาที่มีวัตถุประสงค์ไม่ขัดต่อความสงบเรียบร้อยหรือศีลธรรมอันดีของประชาชน

จำเลยวานโจทก์ไปประกันตัวผู้ตัองหาในคดีอาญาจากศาล โดยทำสัญญาให้ไว้ว่า ถ้าผู้ต้องหาหลบหนีเป็นเหตุให้ศาลปรับโจทก์ จำเลยจะยอมใช้ค่าปรับแทนให้ ดังนี้ไม่เรียกว่าเป็นสัญญาที่มีวัตถุประสงค์ขัดต่อความสงบเรียบร้อยหรือศีลธรรมอันดีของประชาขน

ได้ความว่าเดิม ผ.ต้องหาว่าทำสุราเถื่อน จำเลยจึงขอร้องโจทก์ให้ช่วยรับประกันตัว ผ.ออกจากที่คุมขัง โดยทำหนังสือสัญญาไว้ต่อกันว่า ถ้าผู้ต้องหาหลบหนีเป็นเหตุให้โจทก์ต้องถูกปรับหรือเสียหายไปเท่าใด จำเลยจะใช้ให้ โจทก์จึงไปขอรับประกันตัว ผ.จากศาล ระหว่างประกัน ผ.หลบหนี เรียกตัวมาพิจาร-ณาไม่ได้ ศาลจึงสั่งปรับโจทก์ ๔๐๐ บาท โจทก์ได้ชำระค่าปรับไปแล้ว จึงทวงถามจำเลย ๆ ไม่ใช้ให้โจทก์จึงฟ้องคดีนี้ขึ้น

ศาลล่างทั้ง ๒ พิพากษาให้จำเลยใช้เงิน ๔๐๐ บาทให้โจทก์

จำเลยฎีกาว่าวัตถุประสงค์แห่งสัญญาเป็นการขัดขวางต่อความสงบเรียบร้อยแลศีลธรรมอันดีเป็นโมฆะตาม ม.๑๑๓ เพราะโจทก์มีหน้าที่ต้องรับผิดต่ศาล แต่โจทก์กลับไปทำสัญญาให้จำเลยซึ่งเป็นคนที่๓ให้รับผิดแทนโจทก์ต่อไปจึงเป็นเหตุให้โจทก์ไม่ระมัดระวังลูกประกันของตน

ศาลฎีกาเห้นว่าเหตุผลเท่านี้ยังไม่พอที่จะว่าเป็นการขัดต่อความสงบเรียบร้อยแลศีลธรรมอันดีของประชาชน จึงพิพากษายืนตามศาลล่าง