โจทฟ้องขอให้ลงโทสจำเลยถานทำไห้เสียทรัพย์ สาลชั้นต้นไต่สวนมูลฟ้องแล้วสั่งว่า โจทฟ้องจำเลยถานทำไห้เสียทรัพย์ในที่ดินซึ่งวิวาทกันมาครั้งหนึ่งแล้วไนคดีแพ่งโจทแพ้คดี ที่วิวาทย่อมไม่ไช่กับสิทธิของโจท โจทไม่มีอำนาดเข้าทำในที่รายนี้ โจทชี้แจงว่าเพื่อจะทดลองว่าจำเลยจะคิดค้านหรือไม่ เปนการกะทำหย่างไม่สุจริต จำเลยไถทับไน ๑๐ วันสแดงว่าจำเลยไม่ได้ปล่อยไห้โจททำโดยเข้าไจผิด จึงยกฟ้อง
โจทอุธรน์ สาลอุธรน์ฟังว่า ที่รายนี้โจทเคยฟ้องจำเลยครั้งหนึ่งแล้ว สาลพิพากสายกฟ้อง เพราะโจทไม่สืบว่าที่เปนของโจท เมื่อปีกลายโจทไม่ได้ทำ พึ่งทำปีไหม่ ต่อมาไม่กี่วันจำเลยเข้าไถโจทก็มาฟ้อง สาลอุธรน์เห็นว่า กรนีเนื่องมาจากแย่งกัมสิทธิกัน จำเลยเปนฝ่ายปกครองหยู่ การที่จำเลยเข้าไถทำก็ได้ทำหย่างเปนเจ้าของ และมีเหตุผลไห้จำเลยเข้าใจว่ามีอำนาดทำได้โดยชอบ การกะทำของจำเลยจึงไม่ผิดกดหมายจึงพิพากสายืน
โจทดีกา สาลดีกาตัดสินว่า ข้อเท็ดจิงที่สาลอุธรน์ฟังมา ที่วิวาทไม่ไช่ของโจท ฉะนั้นการที่โจทเข้าหว่านข้าวจึงเปนการไม่สุจริต จำเลยย่อมใช้สิทธิในที่ดินของตรได้ตามสมควนไนการทำนาซึ่งไม่เปนผิดอาญา จึงพิพากสายืนตามสาลล่าง