คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 36/2491

ศาลอุทธรณ์พิพากษายืนตามศาลชั้นต้นให้ลงโทษจำคุกจำเลยมีกำหนด 1 ปี 4 เดือนแล้วให้กักกันมีกำหนด 3 ปีนั้นฎีกาในข้อเท็จจริงไม่ได้

การขอให้ยกหรือลดโทษกักกันอันเป็นดุลพินิจนั้น เป็นปัญหาข้อเท็จจริง

โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยตามกฎหมายอาญา มาตรา 256 และกักกันตามพระราชบัญญัติกักกันผู้มีสันดานเป็นผู้ร้าย

ศาลชั้นต้นพิพากษาลงโทษจำเลยตามกฎหมายอาญา มาตรา 256 จำคุก 2 ปี เพิ่มโทษ 1 ใน 3 ลดฐานรับสารภาพ คงจำคุก 1 ปี 4 เดือนแล้วให้กักกัน 3 ปี

ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน

จำเลยฎีกา ขอความกรุณาหรือยกโทษกักกัน

ศาลฎีกาเห็นว่า ฎีกาขอลดหรือยกโทษกักกันเกี่ยวแก่ดุลพินิจของศาลซึ่งเป็นเรื่องข้อเท็จจริง คดีนี้ศาลอุทธรณ์พิพากษายืนตามศาลชั้นต้น ให้ลงโทษจำคุกจำเลยไม่เกิน 5 ปี ฎีกาของจำเลยจึงต้องห้ามตามกฎหมายให้ยกฎีกาจำเลยเสีย