คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 360/2478

ลักษณะพะยานสืบพิศูจน์พะยานสืบหักล้างพะยานในเรื่องลักทรัพย์จำเลยขอสืบพะยานว่ารู้เห็นว่าพะยานโจทก์เอาของกลางไปซุกใส่ที่จำเลยได้ไม่เป็นการพิศูจน์พะยานฎีกาอุทธรณ์คดีคนบังคับอังกฤษคดีอาญาคนบังคับอังกฤษเป็นเจ้าทรัพย์ เมื่อศาลอุทธรณ์พิพากษากลับศาลชั้นต้นโจทก์ฎีกาข้อเท็จจริงได้

จำเลยต้องหาว่าลักไม้ของบริษัทบอมเบเบอร์มา (บังคับอังกฤษ) จำเลยต่อสู้ว่ามีผู้นำมาซุกใส่

ศาลชั้นต้นงดสืบพะยานจำเลย ๒ ปากโดยเห็นวาเป็นการพิศูจน์พะยานแล้วพิพากษาลงโทษจำเลยตาม ม.๒๙๓

ศาลอุทธรณ์สั่งให้ศาลเดิมสืบพะยาน ๒ ปากนั้นต่อไปแล้วให้ส่งสำนวนคืนมาเมื่อสืบเสร็จและส่งสำนวนมาแล้วฟังว่าพะยานโจทก์มีน้ำหนักน้อย พะยานจำเลยที่ศาลเดิมสั่งงดทีแรกนั้นปาก ๑ มาเบิกความว่าพะยานโจทก์มาพูดกับพะยานว่าจะเอาไม่ของบริษัทมาซุกใส่ที่สวนจำเลย อีก ปาก ๑ เห็นพะยานโจทก์ผ่าไม้สักห่างบ้านจำเลยราว ๖๐ วา ต่อมาพะยานรู้ว่าจำเลยถูกจับเรื่องลักไม้สักจึงนำความไปแจ้งต่อผู้ใหญ่บ้านศาลอุทธรณ์เชื่อคพะยานจำเลย ให้ยกฟ้อง ศาลฎีกาเห็นว่าโจทก์ฎีกาได้ทั้งข้อเท็จจริงแลกฎหมาย และเห็นว่าพะยานจำเลยที่ขอสืบไม่เป็นการพิศูจน์พะยานเป็นการสืบหักล้างพะยานโจทก์โดยตรงเมื่อฟังข้อเท็จจริงแล้วคงยืนตามศาลอุทธรณ์