คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 365-370/2510

ที่พิพาทและเรือนที่โจทก์นำยึดนั้น จำเลยและผู้ร้องได้รับมรดกจากบิดามารดายังมิได้มีการตกลงแบ่งกัน ต้องถือว่าที่ดินและเรือนพิพาทเป็นของจำเลยและผู้ร้องทุกคนครอบครองร่วมกันโจทก์มีสิทธินำยึดได้

หมายเหตุ ผู้ร้องขัดทรัพย์และโจทก์พิพาทกันในเรื่องกรรมสิทธิ์ที่ดิน ซึ่งมีราคา (สำนวนละ) ไม่เกิน 2,000 บาท โจทก์อุทธรณ์ในปัญหาข้อเท็จจริงศาลอุทธรณ์ได้วินิจฉัยให้ผู้ร้องฎีกาในปัญหาข้อเท็จจริงศาลฎีกาก็วินิจฉัยให้ จึงแสดงว่าข้อพิพาทในเรื่องกรรมสิทธิ์ที่ดินแม้จะมีราคาไม่เกิน 2,000 บาท ก็อุทธรณ์ในปัญหาข้อเท็จจริงได้ตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 225 วรรคสอง

ผู้ร้องทั้ง 6 สำนวนร้องขัดทรัพย์ใจความอย่างเดียวกันว่าที่ดินและเรือนที่โจทก์นำยึดเป็นของผู้ร้องและจำเลยได้รับมรดกมาได้แบ่งกันแล้ว ทุกคนครอบครองที่ดินตามส่วนที่ได้รับ ขอให้ถอนการยึด

โจทก์ต่อสู้ว่า ที่ดินและเรือนเป็นของจำเลย

ศาลชั้นต้นเห็นว่าผู้ร้องครอบครองที่พิพาทและเรือน จำเลยไม่ได้เป็นเจ้าของแต่ผู้เดียว ให้ถอนการยึด

โจทก์อุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์เห็นว่า ที่ดินและเรือนพิพาทเป็นของจำเลยและผู้ร้องร่วมกัน มิใช่ของผู้ร้องฝ่ายเดียว ผู้ร้องไม่มีสิทธิร้องขัดทรัพย์พิพากษากลับ ให้ยกคำร้องขัดทรัพย์

ผู้ร้องฎีกา

ศาลฎีกาฟังข้อเท็จจริงเช่นเดียวกับศาลอุทธรณ์ และเห็นว่ายังมิได้มีการตกลงแบ่งที่ดินและเรือนพิพาทระหว่างจำเลยกับผู้ร้องต้องถือว่าที่ดินและเรือนพิพาทเป็นของจำเลยและผู้ร้องทุกคนครอบครองร่วมกัน โจทก์จึงมีสิทธิยึดที่ดินและเรือนพิพาทได้ดังศาลอุทธรณ์วินิจฉัย

พิพากษายืน