คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 3651/2529

การละทิ้งหน้าที่เป็นเวลาสามวันทำงานติดต่อกันโดยไม่มีเหตุอันสมควรตามประกาศกระทรวงมหาดไทยเรื่องการคุ้มครองแรงงานข้อ47(4)หมายถึงไม่มีเหตุอันสมควรที่จะต้องละทิ้งหน้าที่เป็นเวลาสามวันทำงานติดต่อกันมิใช่หมายถึงการละทิ้งหน้าที่นั้นกระทำไปโดยไม่สมควรเพราะเป็นการฝ่าฝืนระเบียบข้อบังคับของนายจ้างผู้คัดค้านลากิจกลับไปบ้านที่ต่างจังหวัดเพราะมารดาป่วยหนักครบกำหนดลากิจแล้วอาการของมารดาของผู้คัดค้านไม่ทุเลาลงต้องเข้ารักษาที่สถานีอนามัยและโรงพยาบาลตามลำดับผู้คัดค้านได้โทรเลขถึงเพื่อนร่วมงานขอให้ลาต่อแทนดังนี้การละทิ้งหน้าที่ของผู้คัดค้านมีเหตุอันสมควรกรณีไม่ต้องด้วยประกาศกระทรวงมหาดไทยฯข้อ47(4)ผู้ร้องจะขออนุญาตเลิกจ้างผู้คัดค้านซึ่งเป็นกรรมการลูกจ้างไม่ได้.

ผู้ร้องร้องว่า นายศิรศักดิ์ลูกจ้างของผู้ร้องและเป็นกรรมการลูกจ้างได้ละทิ้งหน้าที่เป็นเวลาเกินกว่าสามวันโดยไม่มีเหตุอันสมควร ขอให้ศาลอนุญาตเลิกจ้างนายศิรศักดิ์ นายศิรศักดิ์คัดค้านว่า เหตุที่ขาดงานเพราะมารดาของผู้คัดค้านป่วยอยู่ที่จังหวัดร้อยเอ็ด ผู้คัดค้านต้องเฝ้าดูแลอยู่ที่โรงพยาบาล ระหว่างนั้นได้โทรเลขถึงเพื่อนร่วมงานให้ช่วยลางานต่อแล้ว ขอให้ยกคำร้อง ศาลแรงงานกลางมีคำสั่งว่า ให้เลิกจ้างนายศิรศักดิ์ผู้คัดค้านได้ตามคำร้อง ผู้คัดค้านอุทธรณ์ต่อศาลฎีกา ศาลฎีกาแผนกคดีแรงงานวินิจฉัยว่า ประกาศกระทรวงมหาดไทยฯ ข้อ 47(4)ที่กำหนดว่าละทิ้งหน้าที่เป็นเวลาสามวันทำงานติดต่อกันโดยไม่มีเหตุอันสมควรนั้นหมายถึงไม่มีเหตุอันสมควรที่จะต้องละทิ้งหน้าที่เป็นเวลาสามวันทำงานติดต่อกันมิใช่หมายถึงการละทิ้งหน้าที่นั้นกระทำไปโดยไม่สมควร เพราะเป็นการฝ่าฝืนระเบียบข้อบังคับของนายจ้าง มารดาของผู้คัดค้านป่วยหนัก โอกาสแรกที่ผู้คัดค้านจะยื่นใบลากิจได้ตามระเบียบผู้คัดค้านก็กระทำทันที และได้รับอนุญาตแล้ว หลังจากนั้นอาการมารดาของผู้คัดค้านก็มิได้ทุเลาลง ต้องนำเข้ารักษาในสถานีอนามัยและโรงพยาบาลตามลำดับ ข้อซึ่งจะให้ผู้คัดค้านเดินทางกลับกรุงเทพมหานครแล้วยื่นใบลากิจขอลาต่อตามระเบียบข้อบังคับเกี่ยวกับการทำงานอีกนั้นออกจะขัดด้วยความรู้สึกรู้ผิดรู้ชอบตามปกติของคนทั่วไป หากผู้คัดค้านเดินทางกลับกรุงเทพมหานครเพียงเพื่อมายื่นใบลากิจ เลือกมารดาของผู้คัดค้านมีอาการทรุดหนักลงอีก ผู้คัดค้านก็ขาดโอกาสที่จะหาทางแก้ไขมารดาได้ทันท่วงที ผู้คัดค้านจึงได้โทรเลขถึงเพื่อนร่วมงานขอให้ลาต่อแทนตัว ซึ่งเป็นทางที่ดีที่สุดที่ผู้คัดค้านจะพึงกระทำได้ในโอกาสที่พะว้าพะวงอยู่นั้น ดังนี้ ศาลฎีกาเห็นว่า การละทิ้งหน้าที่ของผู้คัดค้านมีเหตุอันสมควร กรณีไม่ต้องด้วยประกาศกระทรวงมหาดไทยฯ ข้อ 47(4) พิพากษากลับ ให้ยกคำร้อง