คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 3651/2529

การละทิ้งหน้าที่เป็นเวลาสามวันทำงานติดต่อกันโดยไม่มีเหตุอันสมควรตามประกาศกระทรวงมหาดไทย เรื่อง การคุ้มครองแรงงานข้อ 47(4) หมายถึงไม่มีเหตุอันสมควรที่จะต้องละทิ้งหน้าที่เป็นเวลาสามวันทำงานติดต่อกัน มิใช่หมายถึงการละทิ้งหน้าที่นั้นกระทำไปโดยไม่สมควรเพราะเป็นการฝ่าฝืนระเบียบข้อบังคับของนายจ้าง ผู้คัดค้านลากิจกลับไปบ้านที่ต่างจังหวัดเพราะมารดาป่วยหนัก ครบกำหนดลากิจแล้วอาการของมารดาของผู้คัดค้านไม่ทุเลาลง ต้องเข้ารักษาที่สถานีอนามัยและโรงพยาบาลตามลำดับ ผู้คัดค้านได้โทรเลขถึงเพื่อนร่วมงานขอให้ลาต่อแทนดังนี้ การละทิ้งหน้าที่ของผู้คัดค้านมีเหตุอันสมควร กรณีไม่ต้องด้วยประกาศกระทรวงมหาดไทย ฯ ข้อ 47(4) ผู้ร้องจะขออนุญาตเลิกจ้างผู้คัดค้านซึ่งเป็นกรรมการลูกจ้างไม่ได้

ผู้ร้องร้องว่า นายศิรศักดิ์ลูกจ้างของผู้ร้องและเป็นกรรมการลูกจ้างได้ละทิ้งหน้าที่เป็นเวลาเกินกว่าสามวันโดยไม่มีเหตุอันสมควร ขอให้ศาลอนุญาตเลิกจ้างนายศิรศักดิ์

นายศิรศักดิ์คัดค้านว่า เหตุที่ขาดงานเพราะมารดาของผู้คัดค้านป่วยอยู่ที่จังหวัดร้อยเอ็ด ผู้คัดค้านต้องเฝ้าดูแลอยู่ที่โรงพยาบาล ระหว่างนั้นได้โทรเลขถึงเพื่อนร่วมงานให้ช่วยลางานต่อแล้ว ขอให้ยกคำร้อง

ศาลแรงงานกลางมีคำสั่งว่า ให้เลิกจ้างนายศิรศักดิ์ผู้คัดค้านได้ตามคำร้อง

ผู้คัดค้านอุทธรณ์ต่อศาลฎีกา

ศาลฎีกาแผนกคดีแรงงานวินิจฉัยว่า ประกาศกระทรวงมหาดไทย ฯ ข้อ ๔๗(๔) ที่กำหนดว่าละทิ้งหน้าที่เป็นเวลาสามวันทำงานติดต่อกันโดยไม่มีเหตุอันสมควรนั้น หมายถึงไม่มีเหตุอันสมควรที่จะต้องละทิ้งหน้าที่เป็นเวลาสามวันทำงานติดต่อกัน มิใช่หมายถึงการละทิ้งหน้าที่นั้นกระทำไปโดยไม่สมควรเพราะเป็นการฝ่าฝืนระเบียบข้อบังคับของนายจ้าง มารดาของผู้คัดค้านป่วยหนัก โอกาสแรกที่ผู้คัดค้านจะยื่นใบลากิจได้ตามระเบียบผู้คัดค้านก็กระทำทันที และได้รับอนุญาตแล้ว หลังจากนั้นอาการมารดาของผู้คัดค้านก็มิได้ทุเลาลง ต้องนำเข้ารักษาในสถานีอนามัยและโรงพยาบาลตามลำดับ ข้อซึ่งจะให้ผู้คัดค้านเดินทางกลับกรุงเทพมหานครแล้วยื่นใบลากิจขอลาต่อตามระเบียบข้อบังคับเกี่ยวกับการทำงานอีกนั้นออกจะขัดด้วยความรู้สึกรู้ผิดรู้ชอบตามปกติของคนทั่วไป หากผู้คัดค้านเดินทางกลับกรุงเทพมหานครเพียงเพื่อมายื่นใบลากิจ เลือกมารดาของผู้คัดค้านมีอาการทรุดหนักลงอีก ผู้คัดค้านก็ขาดโอกาสที่จะหาทางแก้ไขมารดาได้ทันท่วงที ผู้คัดค้านจึงได้โทรเลขถึงเพื่อนร่วมงานขอให้ลาต่อแทนตัว ซึ่งเป็นทางที่ดีที่สุดที่ผู้คัดค้านจะพึงกระทำได้ในโอกาสที่พะว้าพะวงอยู่นั้น ดังนี้ ศาลฎีกาเห็นว่า การละทิ้งหน้าที่ของผู้คัดค้านมีเหตุอันสมควร กรณีไม่ต้องด้วยประกาศกระทรวงมหาดไทยฯ ข้อ ๔๗(๔)

พิพากษากลับ ให้ยกคำร้อง