คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 366/2472

ลักษณพะยานฟ้องว่ายักยอกทรัพย์ของหุ้นส่วนต้องนำสืบให้ได้ความว่าเป็นหุ้นส่วนกันจริง จะอ้างแต่เอกสารเป็นพะยานไม่พอ พ.ร.บ.ฎีกาอุทธรณ์ พ.ศ.2461 ม.5 การเป็นหุ้นส่วนกันหรือไม่เป็นข้อเท็จจริงฎีกาไม่ได้

โจทย์ฟ้องว่า จำเลยยักยอกแพไม้บางซึ่งโจทก์จำเลยเป็นหุ้นส่วนกันไปขายเสียโดยไม่บอกให้จำเลยทราบ โจทก์สอบถามจำเลย ๆ กลับปฏิเสธ ขอให้ลงโทษตาม ม.๓๑๔,๓๑๙ จำเลยให้การปฏิเสธว่าไม่ได้เป็นหุ้นส่วนกับโจทก์

ศาลเดิมแลศาลอุทธรณ์ตัดสินว่า โจทก์จำเลยมิได้เป็นหุ้นส่วนกัน ให้ยกฟ้องโจทก์เสีย

โจทก์ฎีกาเป็นปัญหากฎหมายโดยอาศัยหลักฐานเอกสารพะยานซึ่งแสดงว่าโจทก์จำเลยเป็นหุ้นกัน

ศาลฎีกาเห็นว่า ถึงแม้โจทก์จะมีเอกสารมาสืบเป็นพะยานก็ดี แต่เมื่อไม่ใช่คดีที่มีประเด็นว่าต้องอาศัยฟังเอกาสารพะยานเป็นหลักฐานแห่งการวินิจฉัยคดี แลศาลล่างไม่ฟังข้อเท็จจริงตามเอกสารที่โจทก์อ้างแล้ว โจทก์จะทูลเกล้า ฯ ถวายฎีกาในปัญหาข้อเท็จจริงนี้ไม่ได้ ต้องบทห้ามตาม พ.ร.บ.ฎีกาอุทธรณ์ พ.ศ.๒๔๖๑ ม.๕ ให้ยกฎีกาโจทก์เสีย