คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 368/2480

โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษตาม ม.298 ทางพิจารณาได้ความว่าจำเลยมีผิดตาม ม.299 ถึงแม้โจทก์ระบุเหตุฉกรรจ์ในมาตรา 299 มาด้วย ก็ลงโทษจำเลยตาม ม.299 ไม่ได้เพราะเป็นการเกินคำขอ

โจทก์ฟ้องว่าเวลากลางคืนจำเลยสมคบกันกับพวกเป็นคนร้ายแย่งชิงสร้อยคอของ ผ.ไป ๑ สาย แลได้ใช้พายตี ผ.ไม่ถึงบาดเจ็บ เพื่อจะหลีกเลี่ยงให้พ้นอาญา ขอให้ลงโทษตาม ม.๒๙๘-๖๓-๗๓

ศาลล่างทั้ง ๒ ฟังว่าจำเลยมีผิดตาม ม.๒๙๙ แต่โจทก์ขอให้ลงโทษจำเลยตาม ม.๒๙๘ จึงพิพากษาให้ลงโทษจำเลยตาม ม.๒๙๘ ตามโจทก์ขอ

โจทก์ฎีกาว่า ศาลมีอำนาจลงโทษจำเลยตาม ม.๒๙๙ ซึ่งเป็นความผิดที่ถูกต้องได้ อ้างมาตรา ๑๙๒ ตอน ๔ แห่ง ประมวลวิธีพิจารณาอาญา

ศาลฎีกายืนตามศาลอุทธรณ์ให้ยกฎีกาโจทก์ โดยวินิจฉัย ฟ้องโจทก์ไม่ได้อ้าง ม.๒๙๙ ด้วย ศาลจะลงโทษจำเลยตาม ม.๒๙๙ ซึ่งมีอัตราโทษหนักกว่า ม.๒๙๘ ไม่ได้ เพราะเป็นการพิพากษาเกินคำขอต้องห้ามตามมาตรา ๑๙๒ วรรคต้นแห่งประมวลวิธีพิจารณาความอาญา