คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 369/2486

บาดแผลที่ถือว่าถึงบาดเจ็บ บาดแผลตามข้อเท็ดจิงสาลอุธรน์ฟังมานั้นจะถึงบาดเจ็บหรือไม่เปนปัญหาข้อกดหมาย

สาลชั้นต้นลงโทสจำเลยตาม ม.๓๓๘ (๓)

สาลอุธรน์แก้ไห้ลงโทสตาม ม.๒๕๔

จำเลยดีกา สาลดีการับวินิจฉัยข้อกดหมายโดยฟังข้อเท็ดจิงตามสาลอุธรน์ว่า จำเลยทำร้ายและฟันผู้เสียหายจนมีแผล ๒ แห่ง ตามไบชันสูตร์ซึ่งแพทย์ตรวดเมื่อพายหลังเกิดเหตุ ๓ วันว่า ที่ไต้นมขวายังอักเสบกว้าง ๘ ซ.ม.ยาว ๑๔ ซ.ม. เปนรูปกลมรีบวมนูน แพทย์ลงความเห็นว่ามีอาการอักเสบพานไน แผลที่หลังมีรอยขีดเปนทางผิวหนังขาดโลหิตซับยาว ๘ ซ.ม. แพทย์ต้องรักษาไช้ยาปิดระงับความอักเสบทั้งพายไนและพายนอก ฉีดยาคลายเนื้อร้าย ๒ เข็ม แพทย์ไปเยี่ยม ๓-๔ ครั้งกะว่ากินเวลา ๑๐-๑๔ วัน จึงหายเปนปรกติ สาลดีกาเห็นว่าเปนบาดแผลถึงบาดเจ็บ จึงพิพากสายืนตามสาลอุธรน์