คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 369/2496

การใช้ปืนที่ทำขึ้นเองยิงคนนั้น จะสันนิษฐานว่าปืนที่ทำขึ้นเองใช้ยิงคนให้ตายได้หรือไม่ ยังไม่ชอบต้องดูพฤติการณ์ทั่วๆ ไปประกอบ เช่นลักษณะของปืน กระสุนและบาดแผล เป็นต้น

ใช้ปืนที่ทำขึ้นเองยิงเขามีบาดแผล 3 แห่งแผลที่ 1 ตรงเหนือข้อมือซ้ายกว้าง 5 ม.ม. ยาว 7 ม.ม. ลึกทะลุ แผลที่ 2 ตรงชายโครงซ้าย กว้าง 3 ม.ม. ยาว 3 ม.ม. ลึก 3 ซ.ม.แผลที่ 3 ตรงหน้าขาซ้าย กว้าง 1 ซ.ม. ยาว 1 ซ.ม. ลึก 6 ซ.ม. ฐานแผลช้ำทั้ง 3 แผล ดังนี้ ตามลักษณะบาดแผลเช่นนี้ ถ้าถูกที่สำคัญอาจทำให้ถึงตายได้ จำเลยต้องมีความผิดฐานพยายามฆ่าคนตายโดยเจตนา

คดีนี้ ศาลชั้นต้นพิพากษาลงโทษจำเลยฐานพยายามฆ่าคนตายตามกฎหมายลักษณะอาญา มาตรา 249, 60 มีกำหนด 10 ปี ลดฐานปรานีตามมาตรา 59 หนึ่งในสาม คงจำคุก 6 ปี 8 เดือน ฯลฯ

จำเลยอุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน

จำเลยฎีกาต่อมา

ศาลฎีกา เห็นว่า ฎีกาจำเลยที่ว่าปืนของกลางเป็นปืนที่ทำขึ้นเอง ใช้หนังสะติ๊กเหนี่ยวไกไม่สามารถจะยิงคนให้ตายได้นั้นเห็นว่าจะสันนิษฐานว่า ปืนที่ทำขึ้นเองใช้ยิงคนให้ตายได้หรือไม่นั้น ยังไม่ชอบต้องดูพฤติการณ์ทั่ว ๆ ไปประกอบ เช่น ลักษณะของปืนกระสุนปืนและบาดแผลเป็นต้น คดีนี้ ปรากฏว่าตามรายงานชัณสูตรบาดแผลของนายล้อมว่า แผลที่ 1 ตรงเหนือข้อมือซ้าย กว้าง 5 ม.ม.ยาว 7 ม.ม.ลึกทะลุ แผลที่ 2 ตรงชายโครงซ้าย กว้าง 3 ม.ม. ยาว 3 ม.ม. ลึก 3 ซ.ม. แผลที่ 3 ตรงหน้าขาซ้ายกว้าง 1 ซ.ม. ยาว 1 ซ.ม. ลึก 6 ซ.ม. ฐานแผลช้ำทั้ง 3 แห่งศาลฎีกาเห็นว่าตามลักษณะบาดแผลเช่นนี้ถ้าถูกที่สำคัญ อาจทำให้ถึงตายได้จำเลยจึงต้องมีความผิดฐานพยายามฆ่าคนตายโดยเจตนา

คงพิพากษายืน