คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 3706/2532

ในการสอบสวนเรื่องหนี้สินที่ขอรับชำระหนี้ เจ้าหนี้ให้การต่อเจ้าพนักงานพิทักษ์ทรัพย์ว่า ซ. นำเช็คของจำเลยมาแลกเงินสดไปจากเจ้าหนี้ ไม่ได้กล่าวว่าเจ้าหนี้ได้นำเช็คมาฟ้องจำเลยเป็นคดีล้มละลายก่อนเช็คขาดอายุความ เจ้าหนี้เพิ่งยกข้อเท็จจริงดังกล่าวโต้เถียงในชั้นอุทธรณ์ จึงเป็นข้อเท็จจริงที่ไม่ได้ยกขึ้นว่ากล่าวมาแล้วในชั้นสอบสวนของเจ้าพนักงานพิทักษ์ทรัพย์ ศาลชั้นต้นและศาลอุทธรณ์ เป็นการฝ่าฝืนประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 249

หนี้ตามเช็คที่ขาดอายุความซึ่งเป็นหนี้ที่ไม่อาจยื่นคำขอรับชำระหนี้ได้ตามพระราชบัญญัติล้มละลายพ.ศ. 2483 มาตรา 94(1) นั้น เจ้าหนี้มีหน้าที่ต้องแสดงให้เห็นว่าสิทธิเรียกร้องให้จำเลยชำระหนี้ดังกล่าวยังไม่ขาดอายุความเพราะเหตุที่นำเช็คมาฟ้องจำเลยเป็นคดีล้มละลายก่อนแล้ว หาใช่เป็นหน้าที่ของเจ้าพนักงานพิทักษ์ทรัพย์จะต้องสอบสวนถึงข้อเท็จจริงนั้นไม่

คดีนี้สืบเนื่องมาจากศาลชั้นต้นได้มีคำสั่งพิทักษ์ทรัพย์ของจำเลย (ลูกหนี้) ที่ ๑ เด็ดขาดแล้วเจ้าหนี้ได้ยื่นคำขอรับชำระหนี้จากกองทรัพย์สินของจำเลยที่ ๑ เป็นเงิน ๒,๔๔๐,๒๔๐ บาทโดยอ้างว่าจำเลยที่ ๑ เป็นหนี้ตามเช็ค และไม่มีผู้ใดโต้แย้งคำขอรับชำระหนี้รายนี้

เจ้าพนักงานพิทักษ์ทรัพย์สอบสวนแล้วทำความเห็นว่า หนี้ตามเช็คทั้ง ๙ ฉบับขาดอายุความ ต้องห้ามมิให้ขอรับชำระหนี้ตามพระราชบัญญัติล้มละลาย พ.ศ. ๒๔๘๓ มาตรา ๙๔(๑), ๑๐๗(๑)

ศาลชั้นต้นมีคำสั่งให้ยกคำขอรับชำระหนี้รายนี้ตามความเห็นของเจ้าพนักงานพิทักษ์ทรัพย์

เจ้าหนี้อุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์พิพากษายกอุทธรณ์ของเจ้าหนี้

เจ้าหนี้ฎีกา

ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า ที่เจ้าหนี้ฎีกาว่า เจ้าหนี้มีสิทธิที่จะได้รับชำระหนี้ตามเช็คถึง ๙ ฉบับ นั้น เห็นว่า ตามคำขอรับชำระหนี้เจ้าหนี้กล่าวในคำร้องว่า จำเลยที่ ๑ เป็นหนี้เจ้าหนี้อยู่๒,๔๔๐,๒๔๐ บาท เป็นค่าแลกเงินสด เจ้าหนี้ได้ให้การต่อเจ้าพนักงานพิทักษ์ทรัพย์ว่า นายซิวย้ง แซ่อึ้ง นำเช็คของจำเลย ๙ ฉบับ มาแลกเงินสดไปจากเจ้าหนี้รวมเป็นจำนวนดังกล่าว ไม่ได้กล่าวว่าเจ้าหนี้ได้นำเช็ค ๙ ฉบับข้างต้นมาฟ้องจำเลยที่ ๑ เป็นคดีล้มละลายต่อศาลชั้นต้นก่อนเช็คดังกล่าวทั้งหมดขาดอายุความ เจ้าหนี้เพิ่งยกข้อเท็จจริงดังกล่าวโต้เถียงในชั้นอุทธรณ์จึงเป็นข้อเท็จจริงที่ไม่ได้ยกขึ้นว่ากันมาแล้วในชั้นสอบสวนของเจ้าพนักงานพิทักษ์ทรัพย์ศาลชั้นต้นและศาลอุทธรณ์ ฉะนั้น การที่เจ้าหนี้ยกข้อเท็จจริงที่ว่าได้ยื่นฟ้องจำเลยที่ ๑ เป็นคดีล้มละลายก่อนที่เช็คดังกล่าวขาดอายุความนั้นเป็นการฝ่าฝืนประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา ๒๔๙ ที่เจ้าหนี้อ้างว่าเจ้าพนักงานพิทักษ์ทรัพย์ไม่ได้สอบถามข้อเท็จจริงดังกล่าวจากเจ้าหนี้ จึงถือว่าไม่ใช่ความบกพร่องของเจ้าหนี้นั้น เห็นว่าขณะที่เจ้าหนี้ยื่นคำขอรับชำระหนี้นั้น หนี้ตามเช็คทั้ง ๙ ฉบับขาดอายุความแล้ว จึงเป็นหนี้ที่ไม่อาจยื่นคำขอรับชำระหนี้ได้ตามพระราชบัญญัติล้มละลาย พ.ศ. ๒๔๘๓ มาตรา ๙๔(๑) ดังนั้นเจ้าหนี้จึงมีหน้าที่ต้องแสดงให้เห็นว่าสิทธิเรียกร้องให้จำเลยที่ ๑ ชำระหนี้ดังกล่าวยังไม่ขาดอายุความ เพราะเหตุที่เจ้าหนี้ได้นำเช็คพิพาททั้ง ๙ ฉบับ มาฟ้องจำเลยที่ ๑ เป็นคดีล้มละลายก่อนเช็คดังกล่าวทั้งหมดจะขาดอายุความแล้ว หาใช่เป็นหน้าที่ของเจ้าพนักงานพิทักษ์ทรัพย์จะต้องสอบสวนถึงข้อเท็จจริงดังกล่าวตามที่เจ้าหนี้ฎีกาไม่

พิพากษายืน.