คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 371/2490

โจทก์บรรยายฟ้องว่าความผิดเกิดที่ถนนแพร่งนรา ตำบลเสาชิงช้าทางพิจารณาได้ความว่าเหตุเกิดหน้าสำนักงานมิได้เกิดในสำนักงานของโจทก์ดังนี้ จะถือเป็นข้อแตกต่างกับฟ้องยังมิได้ เพราะฟ้องโจทก์มิได้ระบุเฉพาะเจาะจงว่าเหตุเกิดในสำนักงานของโจทก์

คดีนี้ได้ความว่า โจทก์เป็นเจ้าของสำนักงานจัดหาลูกจ้างและได้หาลูกจ้างไปให้จำเลยใช้คนหนึ่ง ต่อมาลูกจ้างคนนั้นขโมยของจำเลย แล้วหนีไป จำเลยจึงมาต่อว่าโจทก์ และได้เกิดโต้เถียงกันขึ้นในระหว่างนั้นจำเลยได้ออกมายืนหน้าสำนักงานของโจทก์ริมถนนและพูดว่าโจทก์ตั้งสำนักงานขึ้นล่อลวงส่งลูกจ้างไปขโมยของ ๆ นายจ้าง พูดต่อหน้าคนที่มายืนมุงดู โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษฐานหมิ่นประมาท ท้ายฟ้องบรรยายว่า เหตุเกิดที่ถนนแพร่งนรา ตำบลเสาชิงช้า จังหวัดพระนคร

ศาลอุทธรณ์พิพากษาลงโทษจำเลยตามกฎหมายลักษณะอาญา มาตรา 282

จำเลยฎีกา

ศาลฎีกาพิจารณาแล้ว คงมีปัญหาที่จำเลยยกขึ้นคัดค้านในชั้นนี้ว่า คำฟ้องของโจทก์ไม่ได้กล่าวถึงเหตุที่เกิดหน้าสำนักงานนั้น ศาลฎีกาเห็นว่าคำฟ้องของโจทก์มิได้เจาะจงเลยว่า เหตุเกิดในสำนักงานของโจทก์ เป็นแต่กล่าวว่าที่ถนนแพร่งนรา ตำบลเสาชิงช้าเพราะฉะนั้นจะเป็นในสำนักงานหรือหน้าสำนักงานก็ไม่ผิดตำบลและโจทก์ก็ได้สืบพยานหลายปากถึงเหตุตอนที่จำเลยกล่าวที่หน้าสำนักงานของโจทก์นั้น ไม่ได้ทำให้จำเลยเข้าใจผิดประการใดจึงพิพากษายืนตามศาลอุทธรณ์