โจทก์เป็นนายวงเล่นเบียหวย จำเลยเป็นลูกวง ได้ส่งเงินแก่ โจทก์และประมูลเงินมาบ้าง ต่างฝ่ายต่างทำใบเสร็จให้แก่กัน ครั้นวันที่ ๑๗ มกราคม พ.ศ.๒๔๗๐ โจทก์จำเลยคิดบัญชีกันปรากฎว่า โจทก์เป็นหนี้จำเลยอยู่ ๒๕๗ บาท โจทก์ทำหนังสือยืมให้ จำเลยไว้ และผ่อนส่งให้จำเลย ๑๕ บาทแล้ว ภายหลัง โจทก์กลับมาฟ้องจำเลยโดยนำสัญยายืมลงวันที่ ๑๒ ตุลาคม พ.ศ.๒๔๗๐ เป็นเงิน ๔๘๐ บาท จำเลยจึงฟ้องแย้งเรียกเงินตามสัญญายืม
ศาลแพ่งตัดสินให้โจทก์ใช้เงินจำเลย
ศาลอุทธรณ์กลับโดยฟังว่าโจทก์ไม่ได้เอาเอกสารฉะบับที่ฟ้องนี้มาหักกับใบเสร็จรับเงินของจำเลย ตัดสินให้จำเลยใช้เงินโจทก์ โดยหักจำนวนเงินที่จำเลยฟ้องแย้งเสีย
ศาลฎีกาตัดสินกลับศาลอุทธรณ์ยืนตามศาลเดิม โดยเห็นว่าเมื่อ โจทก์ตกลงหนี้สินกันเสร็จแล้วแต่วันที่ ๑๗ มกราคม พ.ศ.๒๔๗๐ หนี้สินตั้งหลายอันมีแต่ก่อนต้องเป็นอันระงับสิ้นไป และฟ้องของ โจทก์ก็มมิได้กล่าวอ้างถึงความผิดหลวงอย่างใดไม่