คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 373/2480

พะยานที่ให้การถึงวันแลเวลาที่จำเลยกระทำผิดแล้วภายหลังจะยื่นคำร้องข้อก้วันแลเวลาที่จำเลยกระทำผิดใหม่ดังนี้ไม่ได้เพราะจำเลยไม่มีโอกาศซักค้าน ไม่ถือว่าเป็นคำพะยานที่ชอบด้วยกฎหมายฟ้องว่าจำเลยกระทำผิดในเวลากลางวัน , ทางพิจารณาโจทก์นำสืบว่าจำเลยกระทำผิดในเวลากลางคืน ดังนี้ต้องยกฟ้องโจทก์

คดีนี้โจทก์ฟ้องหาว่าจำเลยกระทำผิดฐานชิงทรัพย์ เมื่อวันที่ ๒๐ พฤศจิกายน พงศ.๒๔๗๙ เวลากลางวัน

ทางพิจารณาโจทก์นำ ม. แล อ. เข้าเบิกความว่าเหตุเกิดเมื่อวันที่ ๑๙ พฤศจิกายน เวลา ๑๙ นาฬิกา แลนำ ล.เบิกความว่าเหตุเกิดวันที่ ๒๐ พฤศจิกายน เวลา ๑๙ นาฬิกา ในวันนัดพิจารณาของศาลต่อมา ม.แล อ.ยื่นคำร้องต่อศาลว่าที่เบิกความไว้นั้นผิดไป ความจริงเกิดเหตุวันที่ ๒๐ พฤศจิกายน จึงขอแก้เป็นวันที่ ๒๐ พฤศจิกายน

ศาลชั้นต้นสั่งให้ยกคำร้องแลวินิจฉัยว่า ม. แล อ.เบิกความถึงวันที่จำเลยกระทำผิดต่างกับฟ้องของโจทก์ พิพากษาให้ยกฟ้อง

ศาลอุทธรณ์เห็นว่า ม. แล อ.ได้ยื่นคำร้องแก้แล้ว แลจำเลยก็มิได้หลงข้อต่อสู้จึงพิพากษาให้ลงโทษจำเลย

ศาลฎีกาเห็นว่า คำพะยานนั้นต้องเป็นถ้อยคำของพะยานที่ได้สาบาลหรือปฏิญาณตัวแล้วให้ถ้อยคำต่อศาล จึงจะสมบูรณ์ตามกฎหมาย แต่การที่พะยานยื่นคำร้องมาหาเป็นคำพะยานที่ถูกต้องด้วยกฎหมายไม่ เพราะไม่ได้สาบาลแลจำเลยไม่มีโอกาศซักค้านจึงไม่เป็นการชอบที่จะยกเอาถ้อยคำในคำร้องมาแก้คำพะยานได้ ส่วนคำพะยานปากอื่นก็เบิกความต่างเวลากับฟ้อง จึงพิพากษากลับศาลอุทธรณ์ ให้ยกฟ้องโจทก์