คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 374/2482

โจทก์ฟ้องว่ามีคนร้าย+ไปจับได้ที่ผู้มีชื่อ+ยืมมาจากจำเลย +จำเลยเปนผู้ลักหรือ+โจรเอาไว้ขอให้+โทษจำเลยให้การปฏิเสธว่าคราดเปนของโจทก์นำพะยานเข้า+ผู้มีขื่อขอยืมคราด+นี้ไปจากบุตร์ชายจำเลยดังนี้ศาลจะตัดสิน+โจทก์เสียทีเดียว

โจทก์ฟ้องว่ามีคนร้ายลักคราดของ ส.ไป ส.ติดตามจับคราดของกลางได้ที่ผู้มีชื่อซึ่งยืมมาจากจำเลยโดยจำเลยลักหรือรับไว้โดยรู้ว่าเปนของร้าย

ศาลชั้นต้นสืบพะยานโจทก์ได้ ๒ ปากได้ความว่าเมื่อจับคราดของกลางได้จากผู้มีชื่อ ๆ บอกว่าขอยืมมา-จากบุตร์ชายจำเลย ๆ ก็รับดังนั้นและว่าคราดนั้นจำเลยเปนผู้ทำให้ จำเลยก็รับ-ว่าทำให้บุตร์ชายของตน ศาลชั้นต้นจึงงดสืบพะยานโจทก์แล้วพิพากษายกฟ้อง

ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน

ศาลฎีกาตัดสินว่าที่จำเลยมีความผิดหรือไม่นั้นต้องฟังข้อเท็จจริงให้ได้ความว่าคราดของกลางเปนของใคร ถ้าได้ความว่าเปนของส. ก็อาจถือได้ว่าโจทก์ได้ สืบถึงข้อพิรุธของ จำเลยแล้วและอาจมีผิดได้ ส่วนข้อที่ฟ้องว่าผู้มีชื่อยืมคราดไปจากจำเลยแต่ความจริงยืมไปจากบุตร์ชายของจำเลยนั้นไม่สำคัญ เพราะจำเลยต่อสู้ว่าคราดของกลางจำเลยทำขึ้นเอง ข้อสำคัญจึงอยู่ที่ว่าคราดของกลางเปนของ ส.ที่หายหรือเปล่า พิพากษากลังให้ย้อนสำนวนให้ศาลชั้นต้นสืบพะยานต่อไปแล้วพิพากษาใหม่