คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 3820/2529

คดีที่ศาลอุทธรณ์พิพากษายืนตามคำพิพากษาศาลชั้นต้น โดยให้ เปลี่ยนโทษจำคุก ๑ เดือนเป็นกักขังแทน จึงต้องห้ามฎีกาในปัญหาข้อเท็จจริง ตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา ๒๑๘

จำเลยฎีกาว่า จำเลยไม่มีเจตนาทุจริต พยานหลักฐานของจำเลยฟังได้ และควรรอการลงโทษจำเลยหรือกักขังในสถานที่อันเป็นภูมิลำเนาของจำเลย ซึ่งล้วนแต่เป็นฎีกาในปัญหาข้อเท็จจริงต้องห้ามฎีกาตามบทกฎหมายดังกล่าว

โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยทั้งสองฐานยักยอกทรัพย์ตาม ประมวลกฎหมายอาญา มาตรา ๓๕๒

ศาลชั้นต้นไต่สวนมูลฟ้องแล้วประทับฟ้อง

จำเลยที่ ๑ ไม่ให้การ จำเลยที่ ๒ ให้การปฏิเสธ

ศาลชั้นต้นพิจารณาแล้วพิพากษาว่า จำเลยที่ ๒ มีความผิดตาม ประมวลกฎหมายอาญา มาตรา ๓๕๒ จำคุก ๑ เดือน ๑๕ วัน ลดโทษให้หนึ่งในสามตาม มาตรา ๗๘ คงจำคุก ๑ เดือน เปลี่ยนโทษจำคุกเป็นกักขังส่วนจำเลยที่ ๑ ให้ยกฟ้อง

จำเลยที่ ๒ อุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน

จำเลยที่ ๒ ฎีกา

ศาลฎีกาวินิจฉัยข้อกฎหมายว่า คดีนี้ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน ตามคำพิพากษา ศาลชั้นต้น โดยให้เปลี่ยนโทษจำคุก ๑ เดือนเป็นกักขังแทนจึงต้องห้ามฎีกาในปัญหา ข้อเท็จจริงตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา ๒๑๘ ฎีกาของ จำเลยที่ ๒ มีสาระสำคัญโดยสรุปว่า จำเลยที่ ๒ ไม่มีเจตนาทุจริต พยานหลักฐานของ จำเลยฟังได้ว่าโจทก์รู้ถึงการกระทำผิด ตั้งแต่เดือนมิถุนายน ๒๕๒๖ และควรรอการลงโทษ จำเลยที่ ๒ หรือกักขังในสถานที่อันเป็นภูมิลำเนาของจำเลยที่ ๒ ซึ่งล้วนแต่เป็นฎีกาใน ปัญหาข้อเท็จจริงทั้งสิ้นต้องห้ามตามบทกฎหมายดังกล่าว ศาลฎีกาไม่รับวินิจฉัย

พิพากษายกฎีกาจำเลยที่ ๒