โจทก์ฟ้องว่า จำเลยใช้จานกระเบื้องเป็นอาวุธตีทำร้ายผู้เสียหาย ๑ ทีแล้วกัดใบหู ๑ ที เป็นเหตุให้ผู้เสียหายได้รับอันตรายแก่กาย ขอให้ลงโทษตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา ๒๙๕
จำเลยให้การปฏิเสธ ต่อมาเมื่อศาลชั้นต้นอนุญาตให้ผู้เสียหายเข้ามาเป็นโจทก์ร่วมแล้ว โจทก์ร่วมขอแก้และเพิ่มเติมฟ้องโดยแก้ฐานความผิดจากทำร้ายผู้อื่นจนเป็นเหตุให้เกิดอันตรายแก่กายและจิตใจเป็นทำร้ายผู้อื่นจนเป็นเหตุให้เกิดอันตรายสาหัสและขอให้ลงโทษจำเลยตามมาตรา ๒๙๕, ๒๙๗(๓)(๔) ศาลชั้นต้นสั่งนัดไต่สวนมูลฟ้องในส่วนที่โจทก์ร่วมขอแก้และเพิ่มเติมฟ้อง จำเลยจึงถอนคำให้การเดิมและให้การรับสารภาพ ศาลชั้นต้นสั่งงดไต่สวนมูลฟ้อง
ศาลชั้นต้นพิพากษาว่า จำเลยมีความผิดตามประมวลกฎหมายอาญามาตรา ๒๙๕ ลงโทษจำคุกและปรับ โทษจำคุกให้รอการลงโทษไว้
โจทก์ร่วมอุทธรณ์
ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน
โจทก์ร่วมฎีกา
ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า มีปัญหาว่าการที่ศาลชั้นต้นสั่งไต่สวนมูลฟ้องในส่วนที่โจทก์ร่วมขอแก้และเพิ่มเติมฟ้องไว้แล้ว จะสั่งงดได้หรือไม่ เห็นว่าโจทก์ร่วมเข้ามาดำเนินคดีแก่จำเลยก็โดยอาศัยสิทธิตามฟ้องของพนักงานอัยการที่มีอยู่เดิม จึงไม่มีอำนาจขอแก้และเพิ่มเติมฟ้องให้นอกเหนือไปจากฟ้องของพนักงานอัยการตามนัยคำพิพากษาฎีกาที่ ๑๓๗๐/๒๕๒๒ เมื่อโจทก์ร่วมไม่มีอำนาจขอแก้และเพิ่มเติมฟ้องแล้ว ศาลชั้นต้นก็มีอำนาจสั่งงดไต่สวนมูลฟ้องในส่วนนี้ได้ เท่ากับฟ้องไม่มีคำขอให้ลงโทษจำเลยตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา ๒๙๗(๓)(๔) จึงลงโทษจำเลยตามมาตรา ๒๙๗(๔) ดังที่โจทก์ร่วมฎีกาไม่ได้
คดีนี้ ศาลอุทธรณ์พิพากษายืนตามศาลชั้นต้นให้จำคุกจำเลย ๑ เดือนปรับ ๕๐๐ บาทโทษจำคุกให้รอไว้มีกำหนด ๑ ปีโจทก์ร่วมฎีกาขอให้ไม่รอการลงโทษ จำเลยเป็นการฎีกาในข้อเท็จจริงต้องห้ามตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา ๒๑๘
พิพากษายืน