คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 387/2509

ศาลชั้นต้นพิพากษาให้จำเลยที่ 1 ที่ 2 ร่วมกันใช้ค่าข้าวโพดเป็นเงิน 2,700 บาท แก่โจทก์ ศาลอุทธรณ์พิพากษาแก้เป็นว่า ให้จำเลยที่ 1 ที่ 2 ร่วมกันใช้ค่าข้าวโพดเป็นจำนวนเงิน 180 บาท แก่โจทก์ ให้โจทก์ใช้ค่าสุกรที่โจทก์ยิงตายให้จำเลยที่ 2 เป็นเงิน 180 บาท โจทก์ฎีกาเฉพาะค่าเสียหายว่าโจทก์ควรได้ดังที่ศาลชั้นต้นกำหนด ดังนี้ เป็นแก้ไขมาก

โจทก์ฟ้องว่า จำเลยทั้งสองเลี้ยงสุกรไว้ประมาณ 15-16 ตัว สุกรจำเลยทั้งหมดเข้าเหยียบย่ำกัดกินต้นข้าวโพดของโจทก์ซึ่งปลูกไว้เสียหาย ขอให้จำเลยใช้ค่าเสียหาย 4,320 บาท

จำเลยที่ 2 ให้การว่า โจทก์เข้าใจว่าสุกรจำเลยที่ 2 เข้าไปกัดกินข้าวโพดของโจทก์จึงใช้ปืนยิง และฟันด้วยมีดจนตาย ความจริงสุกรผู้อื่นกินข้าวโพดของโจทก์ จำเลยที่ 2 ฟ้องแย้งเรียกราคาสุกรจากโจทก์ 1,900 บาท

จำเลยที่ 1 ให้การว่า ไม่มีสุกรเลี้ยง

ศาลชั้นต้นพิจารณาแล้ว การที่โจทก์ยิงสุกรจำเลยตายไม่เป็นนิรโทษกรรมแต่จำเลยได้รับผลตอบแทนจากเนื้อสุกรพอสมควร ไม่บังคับให้โจทก์ใช้ค่าสินไหมทดแทนพิพากษาให้จำเลยที่ 1 ที่ 2 ร่วมกันชำระค่าข้าวโพดเป็นเงิน2,700 บาท

ศาลอุทธรณ์พิพากษาแก้เป็นว่า ให้จำเลยที่ 1 ที่ 2 ร่วมกันใช้ค่าข้าวโพดให้โจทก์ 180 บาท ให้โจทก์รับผิดใช้ค่าสุกรเป็นเงิน 180 บาท

โจทก์ฎีกา ศาลชั้นต้นเห็นว่าศาลอุทธรณ์พิพากษาแก้คำพิพากษาศาลชั้นต้นมากโจทก์มีสิทธิฎีกาข้อเท็จจริงได้ จึงรับฎีกาโจทก์

ส่วนข้อเท็จจริงศาลฎีกาฟังว่า สุกร 15-16 ตัวที่โจทก์ว่าเข้าไปกัดกินข้าวโพดของโจทก์นั้น เป็นของจำเลยเพียงตัวเดียว

พิพากษายืน