คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 389/2475

ค้ำประกัน

ผ่อนเวลา

การที่เจ้าหนี้ไม่ฟ้องผู้กู้เมื่อถึงกำหนดชำระหนี้ไม่เรียกว่าผ่อนเวลาให้ลูกหนี้ลายพิมพ์นิ้วมือมีพะยานลงชื่อ 2 คน แม้ท้ายชื่อคนหนึ่งไม่มีคำวา "พะยาน" อยู่ ด้วยก็ใช้ได้

นายอำเภอลงชื่อในสัญญาเท่ากับเป็นพะยานด้วย

โจทก์ฟ้องเรียกเงินจากจำเลยที่ ๑ ซึ่งเป็นผู้กู้ จำเลยที่ ๒ เป็นผู้ค้ำประกัน

จำเลยที่ ๒ คัดค้านว่า (๑) โจทก์ผ่อนเวลาให้ผู้กู้ (๒) พิมพ์ลายมือของจำเลยที่ ๒ มีพะยานลงชื่อรับรองแต่คนเดียว ไม่ชอบด้วยกฎหมายแพ่งฯม. ๙

ฎีกาตัดสินว่า ข้อคัดค้าน ข้อ ๑ ฟังไม่ขึ้นเพราะการที่เจ้าหนี้ไม่จัดการฟ้องลูกหนี้ในเมื่อหนี้ถึงกำหนดชำระ ไม่เป็นการผ่อนเวลาตาม ม. ๗๐๐ ส่วนข้อ ๒ นั้น ปรากฎว่าท้ายสัญญามีขุนพินพลราษฎร์แลนายลี่กรมการอำเภอลงชื่อด้วย แม้ท้ายชื่อขุนพินพลราษฎร์จะไม่มีคำว่า"พะยาน"ก็ดี ก็เป็นพะยานอยู่ในตัวเอง เพราะเป็นผู้นั่งทำสัญญาในหน้าที่ราชการ จึงพิพากษาให้จำเลยใช้เงินตามฟ้อง