คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 392/2480

แกล้งจับโจทก์แลร้องเรียนเท็จกล่าวหาว่าโจทก์ขายสุราให้เด็กอายุต่ำกว่า 14 ปี ต้องมีผิดตาม ม.270-158 แต่ไม่มีผิดตาม ม.118 ด้วย

ฟ้องระบุว่าจำเลยเป็นตำรวจประจำสถานีมีหน้าที่ดับทุกข์บำรุงสุขแก่ราษฎรนั้นไม่เป็นการระบุอันเป็นความผิดตามกฎหมายอาญา ม.142

ได้ความว่าจำเลยเป็นเจ้าพนักงานตำรวจได้ใช้ให้เด็กอายุต่ำกว่า ๑๔ ปีไปซื้อสุราจากจำเลย โจทก์จึงมอบให้แก่เด็กไปจำเลยกลับมาจับโจทก์หาว่าขายสุราให้เด็กอายุต่ำกว่า ๑๔ ปีแล้วรายงานเท็จแลเป็นพะยานเท็จชั้นสอบสวนว่าโจทก์ขายสุราให้เด็ก โจทก์ต้องถูกขังอยู่ที่สถานีตำรวจ ๓-๔ ชั่วโมงจึงมีประกันไปได้โจทก์จึงฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยตามมาตรา ๑๑๘-๑๕๘-๑๕๙-๒๗๐-๒๗๑-๑๔๒

ศาลฎีกาเห็นว่า จำเลยมีผิด ๒ กะทง ฐานแกล้งจับโจทก์ไปตามมาตรา ๒๗๐ แลจำเลยร้องเรียนกล่าวโทษโจทก์มีผิดตามม. ๑๕๘ แลเมื่อความผิดของจำเลยต้องด้วยมาตรา ๑๕๘ แล้วจึงไม่มีผิดตาม ม.๑๑๘ ส่วนความผิดตาม ม.๑๔๒ นั้น ฟ้องของโจทก์กล่าวเพียงว่า จำเลยเป็นตำรวจภูธรประจำสถานีตำรวจบางบัวทองมีหน้าที่ดับทุกข์บำรุงสุขแก่ราษฎร หาได้กล่าวว่าจำเลยมีหน้าที่อย่างใดอย่างหนึ่งตามมาตรา ๑๔๒ ด้วยไม่ จึงลงโทษจำเลยตามมาตรานี้ไม่ได้ พิพากษาให้รวมกะทงลงโทษจำเลย ม.๑๕๘-๒๗๐ มีกำหนด ๓ เดือน