คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 394/2489

ในคดีลักทรัพย์ โจทก์ไม่จำเป็นต้องบรรยายฟ้องว่า จับจำเลยได้ที่ไหน เวลาใด

ในคดีลักทรัพย์ แม้ทางพิจารณาจะปรากฏว่าจับจำเลยได้ผิดจากวันที่กล่าวไว้ในฟ้องไปวันหนึ่ง ก็ไม่เป็นเหตุให้ยกฟ้อง เพราะไม่ใช่ข้อสำคัญอันจะทำให้จำเลยเสียเปรียบหรือหลงข้อต่อสู้

โจทก์บรรยายฟ้องว่า คืนวันที่ ๘ มิถุนายน ๒๔๘๘ จำเลยกับพวกอื่นอีกคนหนึ่งซึ่งตายไปแล้ว บังอาจสมคบกันลักโคของนายเจิ่นยาทรัพย์ไป ครั้นวันที่ ๑๐ มิถุนายน ๒๔๘๘ จับจำเลยได้พร้อมด้วยดคของกลาง ขอให้ลงโทษตามกฎหมายลักษณะอาญามาตรา ๒๔๓

ศาลชั้นต้นและศาลอุทธรณ์พิพากษาลงโทษจำเลยตามฟ้อง

จำเลยฎีกาเป็นปัญหาข้อกฎหมายว่า

๑. ฟ้องโจทก์ไม่ได้กล่าวว่าจับจำเลยได้ที่ไหน เวลาใด

๒. ในฟ้องว่า จับจำเลยพร้อมกับโคได้ในวันที่ ๑๐ แต่พะยานโจทก์ว่า จับได้วันที่ ๙ ต้องถือว่า ข้อเท็จจริงต่างกับฟ้อง ต้องยกฟ้องโจทก์

ศาลฎีกาเห็นว่า ฎีกาข้อ ๑ ตามกฎหมายไม่จำเป็นที่โจทก์จะต้องกล่าวในฟ้อง และการกล่าวหรือไม่กล่าวความข้อนี้ในฟ้อง ไม่ทำให้จำเลยต้องเสียเปรียบในการต่อสู้คดีแต่อย่างใดส่วนในข้อ ๒ นั้น แม้ทางพิจารณาจะได้ความว่า จับจำเลยได้ผิดจากวันที่กล่าวในฟ้องไปวันหนึ่ง ก็ไม่เป็นเหตุให้ยกฟ้อง ตามป.ม.วิ.อาญา มาตรา ๑๙๒ และในข้อที่ผิดวันนี้ ไม่ใช่ข้อสำคัญอันจะทำให้จำเลยเสียเปรียบหรือหลงข้อต่อสู้แต่อย่างใด จึงพิพากษายืนตาม