คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 394/2502

โจทก์ฟ้องว่าจำเลยที่ 1 เป็นเจ้าสำนักจัดให้มีการเล่นการพนันไพ่ผ่องไม่รับอนุญาตเป็นการช่วยเหลือสนับสนุนให้จำเลยที่ 2 ถึงที่ 6 เป็นผู้เข้าเล่นพนันแม้จำเลยที่ 1 รับสารภาพตามฟ้อง ก็ลงโทษจำเลยที่ 1 ฐานสมรู้หรือสนับสนุนผู้กระทำผิดตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 85 ไม่ได้เพราะแม้ว่าประมวลกฎหมายอาญา ม.17 ให้นำบทบัญญัติในภาค1 แห่งประมวลกฎหมายอาญา มาใช้ในกรณีแห่งความผิดตามกฎหมายอื่นด้วย ก็ตาม. แต่ข้อความในตอนท้ายแห่ง ม.17 นี้เองก็มีข้อยกเว้นอยู่ว่า.'เว้นแต่กฎหมายนั้นๆ จะได้บัญญัติไว้เป็นอย่างอื่น'. กรณีสำหรับจำเลยที่ 1 ซึ่งเป็นเพียงผู้จัดให้มีการเล่นพนันก็ได้มี พ.ร.บ.การพนันพ.ศ.2478 ม.4,12 บัญญัติความผิดไว้เป็นอย่างอื่นชัดแจ้งแล้ว. จึงเข้าข้อยกเว้นที่จะนำเอาบทบัญญัติเรื่องสนับสนุนผู้กระทำผิดตามประมวลกฎหมายอาญา ม.86 มาใช้ หาได้ไม่.

โจทก์ฟ้องว่าจำเลยสมคบกันเล่นการพนันไพ่ผ่องไทยตามบัญชี ข.ท้าย พระราชบัญญัติการพนันฯ ไม่รับอนุญาต โดยจำเลยที่ 1 เป็นเจ้าสำนักจัดให้มีการเล่น เป็นการช่วยเหลือสนับสนุนให้จำเลยที่ 2 ถึงที่ 6 เป็นผู้เข้าเล่นพนัน ขอให้ลงโทษตาม พระราชบัญญัติการพนัน พ.ศ. 2478 มาตรา 12 (ฉบับที่ 4) พ.ศ. 2485 มาตรา 4 (ฉบับที่ 5) พ.ศ. 2490 มาตรา 3

จำเลยทุกคนรับสารภาพ

คดีสำหรับจำเลยที่ 2 ถึงที่ 6 ยุติเพียงศาลชั้นต้น ซึ่งศาลชั้นต้นลงโทษปรับไปแล้ว

สำหรับจำเลยที่ 1 ศาลชั้นต้นวินิจฉัยว่าโจทก์มิได้ฟ้องระบุว่าจำเลยที่ 1 จัดให้มีขึ้นเพื่อเป็นทางนำมาซึ่งผลประโยชน์แก่จำเลยอย่างใด ไม่เป็นความผิดตาม พระราชบัญญัติการพนันดังที่โจทก์ฟ้อง ทั้งไม่เข้ากรณีเป็นความผิดฐานเป็นผู้สนับสนุนผู้กระทำผิดตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 86 แม้จำเลยที่ 1 จะรับสารภาพก็ลงโทษไม่ได้พิพากษายกฟ้องเฉพาะจำเลยที่ 1

โจทก์อุทธรณ์ว่า โจทก์บรรยายฟ้องไว้ชัดเจนครบถ้วนแล้วว่าจำเลยที่ 1 เป็นผู้สนับสนุนผู้กระทำผิด คือ จำเลยที่ 2 ถึงที่ 6 ศาลย่อมลงโทษจำเลยที่ 1 ในฐานผู้สนับสนุนผู้กระทำผิดได้ ตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 86

ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน

โจทก์ฎีกาในข้อกฎหมายว่า พระราชบัญญัติการพนัน พ.ศ. 2478 มิได้มีบทมาตราใดบัญญัติไว้ชัดแจ้งเลยว่า ผู้สนับสนุนผู้กระทำผิดการเล่นการพนันตามบัญชี ข. ท้าย พระราชบัญญัติการพนันไม่เป็นความผิดฐานเป็นผู้สมรู้หรือผู้สนับสนุนผู้กระทำผิด เพราะถ้าประสงค์จะยกเว้นไม่เอาโทษผู้สนับสนุนผู้กระทำผิดตาม พระราชบัญญัติการพนัน ก็จะต้องบัญญัติไว้ชัดแจ้งเช่นนั้น

ศาลฎีกาเห็นว่า แม้ความผิดฐานสมรู้หรือสนับสนุนผู้กระทำผิดตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 86 จะใช้ได้ทั่วไปในกรณีแห่งความผิดตามกฎหมายอื่นด้วยดังที่บัญญัติไว้ในประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 17 ก็ดีแต่ในตอนท้ายแห่ง มาตรา 17 นั้นเอง มีข้อยกเว้นอยู่ว่า "เว้นแต่กฎหมายนั้น ๆ จะได้บัญญัติไว้เป็นอย่างอื่น" กรณีสำหรับจำเลยที่ 1 ซึ่งเป็นเพียงผู้จัดให้มีการเล่น ก็ได้มี พระราชบัญญัติการพนัน พ.ศ. 2478 มาตรา 4 และ มาตรา 12 บัญญัติความผิดไว้เป็นอย่างอื่นชัดแจ้งอยู่แล้วจึงเข้าข้อยกเว้นที่จะนำเอาบทบัญญัติเรื่องสนับสนุนผู้กระทำผิดตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 86 มาใช้หาได้ไม่

พิพากษายืน