คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 398/2484

ลงลายมือชื่อรับรองลายพิมพ์นิ้วมือโดยเข้าใจว่าพิมพ์ลายมือนั้นเป็นพิมพ์ลายมืออันแท้จริงของผู้มอบ และเป็นการเข้าใจโดยสุจริตนั้นไม่มีความผิดฐานปลอมหนังสือเหตุในลักษณะคดีแม้จำเลยอีกคนหนึ่งจะมิได้อุทธรณ์เมื่อศาลอุทธรณ์เห็นว่าไม่มีความผิดเพราะเป็นเหตุในลักษณะคดี ก็มีอำนาจปล่อยไปได้.

คดีได้ความว่า นายดอรอแม็งทำหนังสือมอบฉันทะให้จำเลยที่ ๑ รับในคูปองกำกับยางแทน เมื่อจำเลยที่ ๑ ไปยื่อนต่อเจ้าพนักงาน ๆ ว่าใช้ไม่ได้ จำเลยที่ ๑จึงทำใหม่แล้วมอบให้จำเลยที่ ๒ นำไปให้นายดอรอแม็งพิมพ์ลายมือ พอไปถึงบ้านจำเลยที่ ๔ เกิดฝนตก จะดินทางต่อไปไม่สะดวก จำเลยที่ ๒ จึงขอให้จำเลยที่ ๔ พิมพ์ลายมือแทนนายดอรอแม็ง แล้วจำเลยที่ ๒ ก็นำกลับมาให้จำเลยที่ ๑ แต่ยังขาดพะยานรับรอง จำเลยที่ ๑ จึงขอให้จำเลยที่ ๒ -๓ รับรองพิมพ์ลายนิ้วมือโดยจำเลยที่ ๑ นำไปยื่นเจ้าพนักงานอีกโจทก์จึงฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยทั้ง ๔ ตามกฎหมายอาญา ม.๒๒๒ -๒๒๓

ศาลชั้นต้นพิพากษาลงโทษจำเลนทั้ง ๔ ตามกฎหมายอาญามาตรา ๒๒๒ - ๒๒๓.

จำเลยที่ ๑ อุทธรณ์ ศาลอุทธรณ์พิพากษาแก้ให้ปล่อยจำเลยที่ ๑ และที่ ๓ ไป แม้จำเลยที่ ๓ จะไม่ได้อุทธรณ์ แต่เป็นเหตุในลักษณะคดี.

โจทก์ฎีกา ศาลฎีกาเห็นว่าการที่จำเลยที่ ๑ ให้จำเลยที่ ๓ ลงลายมือรับรองพิมพ์ลายมือผู้มอบ ก็โดยเข้าใจว่าพิมพ์ลายมือนั้นเป้นพิมพ์ลายมืออันแม้จริงของผู้มอบ และจำเลยที่ ๓ ลงชื่อรับรองก็โดยเข้าใจดังกล่าวนั้นโดยสุจริต เมื่อเช่นนี้จะถือว่าจำเลยที่ ๑ กับจำเลยที่ ๓ มีเจตนาทุจริตเพื่อปลอมหนังสือยังไม่ได้จึงพิพากษายืนตามศาลอุทธรณ์