คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 399/2495

ฟ้องโจทก์บรรยายหาว่าจำเลยได้สมคบกันทำไม้แปรรูปไม้และชักลากไม้โดยใช้อุบายหรือจ้างวานให้ผู้อื่นทำไม้ แปรรูปไม้และชักลากไม้โดยไม่ได้รับอนุณาต และได้สมคบกับพวกที่หลบหนีไปลักไม้ ขอให้ลงโทษดังนี้ ผู้อื่นที่จำเลยใช้อุบายจ้างวานและพวกที่หลบหนีไปจะเป็นใครและมีจำนวนกี่คนนั้น ไม่ใช่ข้อสำคัญแห่งคดีที่จะทำให้จำเลยเข้าใจผิดหลงว่า จำเลยไม่ได้กระทำผิดดังที่โจทก์บรรยายมาในฟ้อง ฟ้องเช่นนี้จึงสมบูรณ์ไม่เคลือบคลุม

คดีนี้ โจทก์ฟ้องหาว่าระหว่างวันที่ ๑ มกราคม ถึง วันที่ ๑๒ มีนาคม ๒๔๙๒ วันเวลาใดไม่ปรากฏ จำเลยได้กระทำผิดกฎหมายหลายบทหลายกระทง ต่างกรรมค่างวาระกัน คือ

ก. จำเลยบังอาจสมคบกันทำไม้โดยใช้อุบายจ้างวานผู้อื่นให้ทำการตัดไม้สักอันเป็นไม้ประเภทห่วงห้ามในป่าตำบลบ้านช้าง รวม ๑๒๙ ต้น โดยมิได้รับอนุญาต

ข. จำเลยได้บังอาจสมคบกันแปรรูปไม้ หรือใช้อุบายจ้างวานผู้อื่นให้ทำการแปรรูปไม้สักดังกล่าว ภายในเขตควบคุมการแปรรูปไม้สักดังกล่าวภายในเขตควบคุมการแปรรูปไม้โดยไม่ได้รับอนุญาต

ฯลฯ ขอให้ลงโทษ

ศาลชั้นต้นลงโทษจำเลยตามฟ้องของโจทก์

ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน

นายรัตน์จำเลยผู้เดียวฎีกา ศาลสั่งรับเฉพาะปัญหาข้อกฎหมายว่า ฟ้องของโจทก์เคลือบคลุมหรือไม่

ศาลฎีกาเห็นว่า ตามฟ้องของโจทก์มีข้อความชัดเจนให้จำเลยเข้าใจข้อหาได้ดีแล้วว่า จำเลยสมคบกันทำไม้ แปรรูปไม้ และชักลากไม้ โดยใช้อุบายหรือจ้างวานผู้อื่นทำไม้ แปรรูปไม้และชักลากไม้ โดยไม่ได้รับอนุญาต และได้สมคบกับพวกที่หลบไปจะเป็นใครและมีจำนวนกี่คนนั้น ไม่ใช่ข้อสำคัญแห่งคดีที่จะทำให้จำเลยเข้าใจผิดหลงว่า จำเลยไม่ได้กระทำผิดดังที่โจทก์บรรยายมาในฟ้อง ฎีกาจำเลยฟังไม่ขึ้น

คงพิพากษายืน