คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 4/2474

ขอแก้ฟ้องได้และไม่ได้เพียงไร ศาลเดิมไม่ควรวินิจฉัยข้อเท็จจริงก่อนพิจารณาคดี

โจทก์ฟ้องว่าจำเลยเบิกความเท็จขอให้ลงโทษตาม ม. ๑๕๖ ศาลเดิมตรวจดูฟ้องกับคำนวนประกอบแล้ว แนะนำให้โจทก์ถอนฟ้อง แต่โจทก์กลับยื่นคำร้องขอแก้ฟ้องว่าจำเลยแจ้งความเท็จต่อเจ้าพนักงาน ขอให้ลงโทษตาม ม.๑๑๘

ศาลเดิมไม่อนุญาต เพราะแก้ฟ้องเป็นคนละประเภท

ศาลอุทธรณ์เห็นว่าโจทก์ขอแก้ฟ้องก่อนสืบพะยานไม่ทำให้จำเลยเสียเปรียบในทางคดี จึงอนุญาตให้โจทก์แก้ฟ้องได้

ศาลฎีกาเห็นว่า การขอแก้ฟ้องของโจทก์ก็เท่ากับรับรองว่าจำเลยหาได้เบิกความเท็จไม่ และเป็นข้อหาคนละอย่างกับฟ้องเดิมของโจทก์ เพราะเปลี่ยนข้อเท็จจริงอีกทั้งเรื่อง จึงตัดสินยกคำพิพากษาศาลอุทธรณ์ ยืนตามศาลเดิม และการที่ศาลเดิมวินิจฉัยข้อเท็จจริงเสียก่อนพิจารณาคดีนั้น ไม่ชอบด้วยกฎหมาย