คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 400/2484

แม้ศาลชั้นต้นจะได้กล่าวว่าจำเลยได้ทำผิดตาม ม.131 และ ม.319แต่คงลงโทษในบทที่หนักคือ ม.131 จำเลยฎีกาว่าไม่มีผิดตามมาตรา 319 ก็ไม่มีผล ศาลฎีกาไม่ต้องวินิจฉัย.

เงินที่จำเลยยักยอกเอาไปเป็นเงินคนละราย และของคนที่นำมาฝากต่างกันในคดีก่อนไม่เป็นเรื่องฟ้องซ้ำ

คดีนี้ได้ความว่าจำเลยเป็นนายไปรษณีย์ได้ยักยอกเอา เงินซึ่งผู้มีชื่อ ๔ รายนำมาฝากออมิสิน และโจทก์เคยฟ้องจำเลยเรื่องทุจจริตต่อหน้าที่ ยักยอกเงินคลังออมสินมา ๒ สำนวน ซึ่งศาลได้พิพากษาลงโทษเสร็จเด็ดขาดไปแล้ว.

ศาลชั้นต้นพิจารณาแล้วพิพากษาว่าจำเลยมีความผิดตามกฎหมายอาญามาตรา ๑๓๑ ที่แก้ไขเพิ่มเติมและม.๓๑๙ แต่ให้ลงโทษตามาตรา ๑๓๑ ซึ่งเป็นบทหนัก.

ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน.

จำเลยฎีกา.

ศาลฎีกาเห็นว่าศาลชั้นต้นจะได้กล่าวมาว่าจำเลยได้ทำผิดตาม ม.๑๓๑ และ๓๑๙ แต่ก็คงลงโทษจำเลยในบทที่หนักคือ ม.๑๓๑ ซึ่งแก้ไขเพิ่มเติม ม.๓ แม้จะยกเหตุที่ว่าจำเลยทำผิดตาม ม.๑๓๑ ซึ่งแก้ไขเพิ่มเติม และรับโทษเท่าที่ศาลชั้นต้นวางมานั่นเอง ส่วนในข้อที่จำเลยว่าฟ้องซ้ำคดีก่อนนั้น เห็นว่าไม่ใช่ฟ้องช้ำเพราะเป็นเรื่องยักยอกเงินคนละรายกันในคดีก่อน จึงพิพากษายืน.