คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 401/2481

ในคดีที่ร้องขัดทรัพย์ที่ถูกยึดตามคำพิพากษาในคดีล้มละลายนั้น คดีจะมีทุนทรัพย์มากน้อยเพียงไร ก็ฎีกาในปัญหาข้อเท็จจริงมิได้

ประมวลวิธีพิจารณาความแพ่ง .248 มิได้ทับหรือยกเลิกพ.ร.บ.ล้มละลาย ม.79

การสอบสวนตามพ.ร.บ.ล้มละลายนั้น เมื่อเจ้าพนักงานรักษาทรัพย์เห็นสมควรอาจสั่งให้ผู้เกี่ยวข้องแก่ทรัพย์ของผู้ล้มละลายนำพะยานมาให้เจ้าพนักงานสอบสวนก่อนหรือหลังก็ได้ไม่เหมือนการร้องขัดทรัพย์ในคดีแพ่งธรรมดา

จำเลยถูกศาลพิพากษาให้เป็นบุคคลล้มละลาย โจทก์นำเจ้าพนักงานยึดทรัพย์ในร้านยี่ห้อกวงฮะว่าเป็นทรัพย์ของจำเลยผู้ล้มละลาย ผู้ร้องยื่นคำร้องขัดทรัพย์ว่าเป็นของตน

เจ้าพนักงานรักษาทรัพย์สอบสวนแล้วสั่งยกคำร้อง

ศาลแพ่งมีคำสั่งกลับให้คืนทรัพย์ที่ยึดให้ผู้ร้อง

ศาลอุทธรณ์พิพากษาแก้คำสั่งศาลแพ่งให้ยกคำร้องขัดทรัพย์ตามคำสั่งของเจ้าพนักงานรักษาทรัพย์

ผู้ร้องฎีกาทั้งข้อเท็จจริงและข้อกฎหมาย

ศาลฎีกาตัดสินว่าเรื่องนี้สืบเนื่องมาจากคดีล้มละลาย ศาลจะต้องพิจารณาและพิพากษาตาม พ.ร.บ.ลักษณล้มละลาย แม้คดีจะมีทุนทรัพย์มากน้อยเท่าไรก็ฎีกาในข้อเท็จจริงมิได้ ประมวลวิธีพิจารณาความแพ่งมิได้ทับหรือยกเลิก พ.ร.บ.ล้มละลาย ม.๗๙ ส่วนฎีกาในข้อกฎหมายที่ว่าเจ้าพนักงานรักษาทรัพย์สั่งให้ผู้ร้องนำพะยานมาสืบก่อนไม่ชอบนั้น เห็นว่าเรื่องนี้เกี่ยวกับคดีล้มละลายเจ้าพนักงานรักษาทรัพย์ไต่สวนตาม พ.ร.บ.ล้มละลาย หาใช่เรื่องขัดทรัพย์ธรรมดาซึ่งต้องพิจารณาตามประมวลวิธีพิจารณาแพ่งไม่ เจ้าพนักงานรักษาทรัพย์เห็นสมควรก็อาจสั่งให้ผู้เกี่ยวข้องนำพะยานมาสืบก่อนหรือหลังก็ได้ส่วนที่ว่า ศาลอุทธรณ์วินิจฉัยคดีผิดจากคำพะยานในท้องสำนวนนั้น ได้ตรวจดูแล้วไม่เห็นเป็นเช่นนั้น จึงพิพากษาให้ยกฎีกาของผู้ร้องขัดทรัพย์เสีย