คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 401/2491

โจทก์ฟ้องขับไล่จำเลยออกจากเรือนพิพาทโดยอ้างว่าฝากไว้ให้จำเลยอยู่อาศัยดูแลแทน

จำเลยให้การและฟ้องแย้งว่าโจทก์ขายเรือนพิพาทแก่จำเลยแล้วขอให้โจทก์แก้ทะเบียนเรือนเป็นของจำเลย ถ้าไม่โอนขอให้คืนเงินค่าซื้อเรือนและค่าซ่อมแซมบ้านที่จำเลยซ่อมแซมไว้ดังนี้ เมื่อทางพิจารณาฟังว่าโจทก์ฝากเรือนไว้กับจำเลยและจำเลยได้ซ่อมแซมเรือนนี้จริงศาลย่อมพิพากษาให้โจทก์ใช้เงินค่าซ่อมแซมแก่จำเลยและให้จำเลยออกจากเรือนพิพาทได้

โจทก์ฟ้องว่า โจทก์ได้ฝากเรือน 1 หลัง ราคา 200 บาท ให้จำเลยซึ่งเป็นน้องอยู่อาศัยและดูแลแทน โดยโจทก์มีความจำเป็นต้องย้ายภูมิลำเนาไปอยู่ต่างจังหวัด ครั้นต่อมาโจทก์จะเข้าอยู่ในเรือนหลังนี้ จำเลยไม่ยอมออกจากเรือน กลับอ้างเอาเรือนเป็นกรรมสิทธิ์จึงขอให้ขับไล่จำเลย

จำเลยให้การและฟ้องแย้งว่า เรือนพิพาทผุพังใช้อาศัยเกือบไม่ได้โจทก์ตกลงขายให้จำเลย 80 บาท จำเลยจึงซ่อมแซมเพิ่มเติมเป็นราคา 160 บาท ครอบครองมาจนบัดนี้ ขอให้ศาลบังคับโจทก์ให้โอนแก้ทะเบียนเรือนเป็นของจำเลย ถ้าไม่โอนก็ขอให้คืนเงิน 80 บาท กับขอค่าซ่อมแซมเพิ่มเติมอีก 160 บาท

ศาลชั้นต้นฟังว่า จำเลยรับฝากเรือนไว้จริง จึงพิพากษาขับไล่จำเลย ส่วนค่าซ่อมแซมนั้นจำเลยมิได้ฟ้องเรียกเป็นค่าใช้จ่ายเพราะเหตุบำรุงรักษาทรัพย์ จำเลยจึงเรียกไม่ได้

ศาลอุทธรณ์ฟังว่า โจทก์ได้ขายเรือนให้แก่จำเลยจึงพิพากษากลับยกฟ้องให้โจทก์โอนเรือนให้แก่จำเลย ถ้าไม่โอนให้ใช้ค่าซ่อมแซม 160 บาท กับคืนเงิน 80 บาทแก่จำเลย

โจทก์ฎีกา

ศาลฎีกาฟังว่า โจทก์ฝากเรือนแก่จำเลยจริง แต่ปรากฏว่าจำเลยซ่อมแซมเรือนที่รับฝาก โจทก์ต้องชดใช้ดังที่จำเลยฟ้องแย้งตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 668 จึงพิพากษาแก้ให้โจทก์ใช้เงิน 80 บาทแก่จำเลย ให้จำเลยและบริวารออกจากเรือนพิพาทค่าธรรมเนียมค่าทนายเป็นพับไปทั้ง 3 ศาล