คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 402/2481

โจทก์ฟ้องขับไล่จำเลยออกจากที่รายพิพาท จำเลยต่อสู้ครอบครองปรปักษ์ในชั้นพิจารณาจำเลยเบิกความเป็นพะยานว่าที่พิพาทเป็นของตายายจำเลยจำเลยอาศัยอยู่ดังนี้ แสดงว่าจำเลยมิได้ปกครองที่พิพาทด้วยเจตนาจะยึดถือเพื่อตน จึงไม่ได้กรรมสิทธิ

โจทก์ฟ้องขับไล่จำเลย ๆ ต่อสู้ว่าได้ครอบครองปรปักษ์ที่รายพิพาทมาเกิน ๑๐ ปี แล้ว

ในชั้นพิจารณาจำเลยอ้างตัวเองเป็นพะยานเบิกความว่าที่พิพาทเป็นของตายายจำเลย ๆอาศัยตายายอยู่ และทำกินเรื่อยมาตั้ง ๑๕ ปีแล้ว

ศาลอุทธรณ์พิพากษาว่าตามที่จำเลยเบิกความเช่นนี้แสดงว่าจำเลยมิได้ครอบครองที่พิพาทด้วยเจตนาเป็นเจ้าของแต่อาศัยตายายอยู่ แม้จะฟังว่าจำเลยได้ครอบครองมาเกิน ๑๐ ปีก็ดี ก็ไม่เรียกว่าเป็นการครอบครองปรปักษ์ ซึ่งจะทำให้จำเลยได้กรรมสิทธิจึงพิพากษาให้ขับไล่จำเลย

ศาลฎีกาตัดสินยืนตามศาลอุทธรณ์ทุกประการ