คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 4028/2530

ความเห็นของพนักงานสอบสวนที่วินิจฉัยว่าเหตุเกิดขึ้นเป็นการสุดวิสัยนั้น ไม่ใช่ข้อเท็จจริงตามที่ปรากฏในคำพิพากษาคดีส่วนอาญา จึงไม่ต้องด้วยประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 46 ในการพิพากษาคดีส่วนแพ่งศาลไม่จำต้องถือข้อเท็จจริงตามความเห็นของพนักงานสอบสวน.

โจทก์ฟ้งอในฐานะเป็นผู้รับช่วงสิทธิตามสัญญาประกันภัยขอให้บังคับจำเลยชำระค่าเสียหายพร้อมทั้งดอกเบี้ยให้โจทก์

จำเลยให้การต่อสู้หลายประการ

ศาลชั้นต้นพิพากษาให้จำเลยใช้เงินจำนวน 1,220,729 บาทพร้อมดอกเบี้ยอัตราร้อยละ 7.5 ต่อปีนับแต่วันที่ 30 กรกฎาคม 2525เป็นต้นไปจนกว่าจะชำระเสร็จ

จำเลยอุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน

จำเลยฎีกา

ศาลฎีกาวินิจฉัยปัญหาข้อกฎหมายว่า สำหรับความเห็นของพนักงานสอบสวนที่วินิจฉัยว่า ได้เกิดอุบัติเหตุ ยางล้อหน้าทางด้านซ้ายของรถยนต์แตกทำให้รถยนต์เสียหลัก ซึ่งเป็นการสุดวิสัยที่นายนวลจะบังคับรถยนต์ให้ไปตามทางถนนได้ทำให้รถยนต์ตกลงข้างถนนซึ่งเป็นเหวลึกประมาณ 50 เมตร ซึ่งจำเลยฎีกาว่า ตามกฎหมายถือว่าคดีอาญาระงับและในคดีส่วนแพ่งศาลต้องถือข้อเท็จจริงตามที่ปรากฏในคดีส่วนอาญานั้น นับว่าเป็นความเข้าใจคลาดเคลื่อนของจำเลย เพราะความเห็นของพนักงานสอบสวนดังกล่าวไม่ใช่ข้อเท็จจริงตามที่ปรากฏในคำพิพากษาคดีส่วนอาญากรณีเช่นนี้จึงไม่ต้องด้วยบทบัญญัติแห่งประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 46 ดังนั้น ในการพิพากษาคดีส่วนแพ่งศาลไม่จำต้องถือข้อเท็จจริงตามความเห็นของพนักงานสอบสวนแต่ประการใด

พิพากษายืน.