คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 404/2513

ข้อสำคัญในคดีอาญาหมายเลขแดงที่ 859/2511 คือ นายเทพหรือสุเทพได้ใช้ปืนยิงจำเลยกับพวกจริงหรือไม่ ฉะนั้นข้อความอันเป็นเท็จที่จำเลยเบิกความว่าจำเลยได้ยินเสียงปืนดัง 10 นัด เข้าใจว่าเป็นเสียงปืนที่ยิงพวกจำเลยเพื่อแสดงว่าจำเลยไม่เห็นใครยิงปืนขึ้น10 นัด ทั้ง ๆ ที่ความจริงจำเลยเห็นนายเทพหรือสุเทพเป็นคนใช้ปืนกระหน่ำยิงมาทางจำเลยเป็นเหตุให้ศาลพิพากษายกฟ้อง ปล่อยนายเทพหรือสุเทพไป จึงเป็นข้อสารสำคัญในคดี จำเลยต้องมีความผิดตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 177

โจทก์ฟ้องว่า จำเลยสาบานตัวแล้วเข้าเบิกความเป็นพยานศาลโดยเอาความที่รู้อยู่แล้วว่าเป็นความเท็จมาเบิกความในข้อสำคัญ ในคดีว่า "วันเกิดเหตุได้ยินเสียงปืนดังขึ้นประมาณ 10 นัดเข้าใจว่า เป็นเสียงปืนที่ยิงพวกข้าพเจ้า" ซึ่งความจริงวันเกิดเหตุจำเลยเห็นนายเทพ จำปาทิพย์ จำเลยในคดีแดงที่ 859/2511 ของศาลจังหวัดพระนครศรีอยุธยา ชักปืนสั้นกระหน่ำยิงมาทางพวกจำเลยประมาณ 10 นัดเศษ ขอให้ลงโทษตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 177

จำเลยให้การปฏิเสธ

ศาลชั้นต้นพิจารณาแล้วพิพากษาว่าจำเลยมีความผิดตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 177 จำคุก 1 ปี

จำเลยอุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน

จำเลยฎีกาทั้งข้อกฎหมายและข้อเท็จจริง ศาลชั้นต้นรับฎีกาเฉพาะข้อกฎหมายที่ว่า คำเบิกความของจำเลยไม่ใช่ข้อสำคัญในคดี

ศาลฎีกาฟังข้อเท็จจริงตามศาลอุทธรณ์ว่า จำเลยเห็นนายเทพหรือสุเทพเป็นคนใช้ปืนกระหน่ำยิงมาทางจำเลย และเห็นว่า ข้อสำคัญในคดีอาญาหมายเลขแดงที่ 859/2511 คือนายเทพหรือสุเทพได้ใช้ปืนยิงจำเลยกับพวกจริงหรือไม่ ฉะนั้น ข้อความอันเป็นเท็จที่จำเลยเบิกความว่าจำเลยได้ยินเสียงปืนดัง 10 นัดเข้าใจว่าเป็นเสียงปืนที่ยิงพวกจำเลย เพื่อแสดงว่าจำเลยไม่เห็นใครยิงปืนขึ้น 10 นัด เป็นเหตุให้ศาลพิพากษายกฟ้องปล่อยนายเทพหรือสุเทพ จำปาทิพย์ ไป จึงเป็นข้อสำคัญในคดี จำเลยต้องมีความผิดตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 177

พิพากษายืน ยกฎีกาจำเลย