คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 406/2478

เขาด่ากันอยู่ก่อนจำเลยเข้าไปผสมกล่าวคำใส่ความหมิ่นประมาทฝ่าย 1 เพื่อช่วยอีกฝ่าย 1 ก็ต้องมีผิดตาม ม.282 คำกล่าวอย่างไรเป็นคำด่าหรือคำใส่ความหมิ่นประมาท

ได้ความว่า ก.ทะเลาะด่าอยู่กับ ป. แล ข. จำเลยได้เข้าไปผสมด่า ป.ช่วย ก.ภายหลัง คำด่ามีว่า "อีปลีกชาติดอกทองคบกับผัวกูที่ปากสระ ลูกของมึงคน ๑ ไม่ใช่ลูกของผัวมึง เป็นลูกของผัวกู"

ศาลจังหวัดปากพนังตัดสินว่าเป็นเรื่องต่างคนต่างด่ากัน ฟ้องร้องกันไม่ได้ให้ยกฟ้อง

ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า ถ้อยคำกล่าวเป็นการหมิ่นประมาท ใส่ความ ป.ให้เสียชื่อเสียง ต้องมีผิดตาม ม.๒๘๒ ข้อที่จำเลยเถียงว่าเป็นการด่าระวางเวลาต่างคนต่างด่ากัน เห็นว่า ป.มิได้เป็นปากเสียงกับจำเลย เป็นการที่จำเลยผสมเข้ากล่าวคำหมิ่นประมาท ป.ขึ้นลอย ๆ เป็นการเข้า กับ ก.ในภายหลัง จำเลยไม่พ้นผิด จึงพิพากษาลงโทษจำเลยตามมาตรา ๒๘๒ ยืนตามศาลอุทธรณ์