คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 406/2496

โจทก์ฟ้องว่า ได้รับใบเหยียบย่ำในที่พิพาท จำเลยบุกรุกแย่งถางป่า จึงขอให้ขับไล่จำเลย จำเลยให้การต่อสู้คดีว่า

จำเลยได้ครอบครองที่พิพาทมา 20 ปีแล้ว ดังนี้ประเด็นข้อโต้เถียงกัน คงมีเพียงว่า ที่พิพาทซึ่งโจทก์ได้รับใบเหยียบย่ำมานี้จำเลยได้ครอบครองอยู่ก่อน ใบเหยียบย่ำของโจทก์ทับที่ๆ จำเลยครอบครองจริง หรือไม่เท่านั้น ส่วนข้อที่ว่าใบเหยียบย่ำของโจทก์ถูกอำเภอเพิกถอนหรือไม่ ถ้าเพิกถอนจะเป็นการชอบหรือไม่ อย่างไรนั้น ไม่มีประเด็นโต้เถียงกัน ฉะนั้นการที่ศาลไปวินิจฉัยว่า ใบเหยียบย่ำ

ของโจทก์ถูกเพิกถอนเสียแล้ว สิทธิตามใบเหยียบย่ำของโจทก์ย่อมหมดไป จึงเป็นการวินิจฉัยนอกประเด็น./

โจทก์ฟ้องว่า โจทก์ได้รับใบเหยียบย่ำสำหรับที่พิพาท ต่อมาจำเลยสมคบกันบุกรุกแย่งถางป่าและทำลายกอไผ่ของโจทก์ จึงขอให้บังคับขับไล่จำเลยออกจากที่รายนี้

จำเลยที่ ๑ ที่ ๒ ต่อสู้ว่าที่ดินแปลงนี้ จำเลยหักล้างครอบครองมาประมาณ ๒๐ ปีแล้ว จำเลยอื่นปฏิเสธ

ศาลชั้นต้นพิจารณาแล้ว วินิจฉัยว่าใบเหยียบย่ำของโจทก์รายนี้ ได้ถูกเพิกถอนเสียแล้วเมื่อภายหลังโจทก์ฟ้อง ๔ เดือน เมื่อเช่นนี้แล้ว ก็ต้องยกฟ้องโจทก์ เพราะ โจทก์ฟ้องคดีนี้อาศัยสิทธิตามใบเหยียบย่ำเท่านั้น.

โจทก์อุทธรณ์,

ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน

โจทก์ฎีกา,

ศาลฎีกาพิจารณาแล้ว เห็นว่าคดีนี้มีประเด็นโต้เถียงกันเพียงว่า าที่พิพาทซึ่งโจทก์ได้รับใบเหยียบย่ำมานี้ จำเลยได้ครอบครองอยู่ก่อน ใบเหยียบย่ำของโจทก์ทับที่ ๆ จำเลยครอบครองจริงหรือไม่เท่านั้น ข้อที่ว่า ใบเหยียบย่ำถูก อำเภอเพิกถอนหรือไม่ ถ้าเพิกถอนจะเป็นการชอบหรือไม่อย่างไรไม่มีประเด็นโต้เถียงกันเลย การที่ศาลล่างทั้งสองวินิจ ฉัยว่า ใบเหยียบย่ำของโจทก์ได้ถูกเพิกถอนเสียแล้ว สิทธิตามใบเหยียบย่ำของโจทก์ย่อมหมดไป จึงเป็นการวินิจฉัยนอกประเด็น ฯลฯ

จึงยกคำพิพากษาศาลล่างทั้งสองให้ศาลชั้นต้นวินิจฉัยตามประเด็นดังกล่าวแล้วพิพากษาใหม่.