คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 408/2525

จำเลยมีน้ำตาลทรายปริมาณเกิน 1,000 กิโลกรัม ไว้ในครอบครองโดยมิได้ยื่นคำขอและรับอนุญาตจากเลขาธิการหรือประธานกรรมการส่วนจังหวัด อันเป็นการฝ่าฝืน ประกาศคณะกรรมการกลางกำหนดราคาสินค้าและป้องกันการผูกขาด ฯลฯแต่น้ำตาลทรายดังกล่าวมิใช่ทรัพย์สินซึ่งจำเลยได้ใช้หรือมีไว้เพื่อใช้ในการกระทำความผิด หรือเป็นทรัพย์ที่ได้มาโดยการกระทำความผิด ศาลจึงไม่มีอำนาจสั่งริบตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 33

บทบัญญัติตามพระราชบัญญัติกำหนดราคาสินค้าและป้องกันการผูกขาด พ.ศ.2522 มาตรา 40 เป็นเรื่องให้อำนาจศาลอันเกี่ยวกับการสั่งจ่ายเงินสินบนนำจับ และเงินรางวัลแก่ผู้จับ จาก เงินสุทธิค่าขายของกลางที่ศาลมีคำสั่งริบไว้แล้ว จึงมิใช่บทบัญญัติที่ให้อำนาจศาลสั่งริบของกลาง

โจทก์ฟ้องว่า จำเลยมีน้ำตาลทรายขาวธรรมดา จำนวน 160 กระสอบ และน้ำตาลทรายสีรำจำนวน 20 กระสอบ ไว้ในครอบครองอันมีปริมาณเกินกว่า 1,000 กิโลกรัม โดยไม่ได้รับอนุญาตจากประธานคณะกรรมการร่วมจังหวัดชลบุรี อันเป็นการฝ่าฝืนประกาศคณะกรรมการกำหนดราคาสินค้าและป้องกันการผูกขาด ฉบับที่ 32ลงวันที่ 29 กรกฎาคม 2523 ข้อ 2 จำเลยทราบประกาศดังกล่าวแล้วเหตุเกิดที่ตำบลบางปลาสร้อย อำเภอเมืองชลบุรี จังหวัดชลบุรี ขอให้ลงโทษตามพระราชบัญญัติกำหนดราคาสินค้าและป้องกันการผูกขาดพ.ศ. 2522 มาตรา 8, 10, 17, 23, 24, 30, 40, 43, 45 ริบของกลางและจ่ายเงินรางวัลแก่ผู้จับ

จำเลยให้การรับสารภาพ

ศาลชั้นต้นพิพากษาว่า จำเลยมีความผิดตามฟ้อง ลงโทษจำคุก 1 ปี ปรับ 35,000 บาท โทษจำคุกให้รอไว้ 2 ปี ของกลางคืนเจ้าของ จ่ายเงินรางวัลแก่ผู้จับ

โจทก์อุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน

โจทก์ฎีกาเฉพาะข้อขอให้ริบของกลาง

ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า การกระทำอันเป็นความผิดตามข้อกล่าวหาของโจทก์ได้แก่การที่จำเลยมีน้ำตาลทรายของกลางอันมีปริมาณเกินกว่า 1,000 กิโลกรัม ไว้ในครอบครอง โดยมิได้ยื่นคำขอและรับอนุญาตจากเลขาธิการ หรือประธานคณะกรรมการส่วนจังหวัดภายในกำหนดเวลา อันเป็นการฝ่าฝืนประกาศคณะกรรมการกลางกำหนดราคาสินค้าและป้องกันการผูกขาด ฉบับที่ 32 ลงวันที่ 29 กรกฎาคม 2523 เท่านั้น น้ำตาลทรายของกลางมิใช่ทรัพย์สินซึ่งจำเลยได้ใช้หรือมีไว้เพื่อใช้ในการกระทำความผิดหรือเป็นทรัพย์สินที่จำเลยได้มาโดยการกระทำความผิด อันศาลจะมีอำนาจริบได้ตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 33

สำหรับบทบัญญัติตามมาตรา 40 แห่งพระราชบัญญัติกำหนดราคาสินค้าและป้องกันการผูกขาด พ.ศ. 2522 เป็นบทบัญญัติให้อำนาจศาลเกี่ยวกับการสั่งจ่ายเงินสินบนนำจับและรางวัลแก่ผู้จับ จากเงินสุทธิค่าขายของกลางที่ศาลได้มีคำสั่งริบไว้แล้ว มิใช่บทบัญญัติให้อำนาจศาลสั่งริบของกลางในกรณีนี้ได้ อีกทั้งตามมาตรา 43 แห่งพระราชบัญญัติฉบับดังกล่าวซึ่งเป็นบทกำหนดโทษผู้กระทำความผิด ก็มิได้บัญญัติให้มีการริบของกลางไว้โดยเฉพาะ

พิพากษายืน