คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 413/2479

โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยฐานปล้น ศาลชั้นต้นลงโทษตาม ม.322-72 ให้จำคุก 9 ปี 4 เดือน ศาลอุทธรณ์แก้วางมาตรา 21-72 จำคุก 6 ปี+เดือน โจทก์ฎีกาขอให้ลงโทษจำเลยฐานปล้นไม่ได้

โจทก์ฟ้องว่าจำเลยสมคบกันปล้นแลฆ่าเจ้าทรัพย์ตาย ขอให้ลงโทษตาม ม.๒๕๐-๓๐๑,๗๒

จำเลยให้การปฏิเสธ

ศาลชั้นต้นไม่เชื่อว่าจำเลยทำการปล้นทรัพย์ แต่ฟังว่าจำเลยได้รับทรัพย์ไว้โดยรู้ว่าได้มาจากการปล้น จึงพิพากษาลงโทษจำเลยตาม ม.๓๒๒ จำคุกคนละ ๗ ปี เพิ่มโทษนายผิวจำเลยตาม ม.๗๒ เป็น ๙ ปี ๔ เดือน

โจทก์ จำเลยอุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์เห็นพ้องด้วยศาลชั้นต้นว่าฟังไม่ได้ว่า จำเลยทำการปล้น และฟังว่าจำเลยรับของโจร แต่ฟังไม่ได้ว่าจำเลยรู้ว่าเป็นทรัพย์ได้มาจากการปล้น จึงแก้ให้ลงโทษจำเลยตาม ม.๓๒๑ จำคุกจำเลยคนละ ๕ ปี เพิ่มโทษจำเลยตาม ม.๗๒ เป็น ๖ ปี ๘ เดือน

โจทก์ฎีกาขอให้ลงโทษจำเลยฐานปล้น

ศาลฎีกาตัดสินว่า ฎีกาโจทก์ต้องห้ามตามพ.ร.บ.ฎีกาอุทธรณ์ พ.ศ.๒๔๖๑ ม.๕ ให้ยกฎีกา+