คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 4179/2528

เทศบาลเป็นทบวงการเมืองตามพระราชบัญญัติเทศบาล พ.ศ.2496 มาตรา 7 วรรคสอง จำเลยเป็นลูกจ้างประจำของเทศบาลตำบลจึงเป็นลูกจ้างของรัฐบาล ตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 286 (2) ค่าจ้างของลูกจ้างของรัฐบาลไม่อยู่ในความรับผิดแห่งการบังคับคดี โจทก์จึงไม่มีสิทธิขอให้ศาลอายัดสิทธิเรียกร้องในเงินค่าจ้างของจำเลย สำหรับเงินยังชีพและเงินช่วยเหลือบุตรเป็นเงินที่กำหนดให้เบิกจ่ายแก่ลูกจ้างเป็นประจำทุกเดือนเพื่อการครองชีพในลักษณะเดียวกับค่าจ้าง ถือได้ว่าเป็นค่าจ้างจึงไม่อยู่ในความรับผิดแห่งการบังคับคดีเช่นกัน

(โปรดเทียบคำพิพากษาฎีกาที่ 2784/2522)

คดีนี้สืบเนื่องมาจากโจทก์ฟ้องขอให้จำเลยชำระหนี้ตามสัญญากู้ยืมเงินศาลพิพากษาตามยอมให้จำเลยผ่อนชำระเป็นรายเดือน เดือนละ ๓๐๐ บาท แต่จำเลยไม่ปฏิบัติตามคำพิพากษา โจทก์จึงยื่นคำร้องต่อศาลชั้นต้นว่า จำเลยเป็นลูกจ้างประจำของเทศบาลตำบลปากแพรก อำเภอทุ่งสง จังหวัดนครศรีธรรมราช ตำแหน่งนักการภารโรงโรงเรียนวัดชัยชุมพล ได้รับค่าจ้าง เงินยังชีพและเงินช่วยเหลือบุตรเดือนละ ๒,๕๕๕ บาท ขอให้อายัดเงินดังกล่าวของจำเลยเดือนละ ๓๐๐ บาท เพื่อชำระหนี้ให้แก่โจทก์ตามคำพิพากษา

ศาลชั้นต้นสั่งยกคำร้อง

โจทก์อุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน

โจทก์ฎีกา

ศาลฎีกาวินิจฉัยว่าเทศบาลเป็นทบวงการเมืองตามพระราชบัญญัติเทศบาล พ.ศ. ๒๔๙๖ มาตรา ๗ วรรคสอง จำเลยจึงเป็นลูกจ้างของรัฐบาล และประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา ๒๘๖ (๒) บัญญัติไว้ความว่า ค่าจ้างของลูกจ้างของรัฐบาลไม่อยู่ในความรับผิดแห่งการบังคับคดี ฉะนั้นโจทก์จึงไม่มีสิทธิขอให้ศาลอายัดสิทธิเรียกร้องในเงินค่าจ้างของจำเลย สำหรับเงินยังชีพและเงินช่วยเหลือบุตรเป็นเงินที่กำหนดให้เบิกจ่ายแก่ลูกจ้างเป็นประจำทุกเดือน เพื่อการครองชีพในลักษณะเดียวกับค่าจ้าง ถือได้ว่าเป็นค่าจ้าง จึงไม่อยู่ในความรับผิดแห่งการบังคับคดีตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา ๒๘๖ (๒) เช่นกัน

พิพากษายืน